Deel 1
Open brief aan The Rights Forum
Geachte dames en heren van The Rights Forum,
De oprichter van uw stichting, Dries van Agt, heeft weer eens van zich laten horen. Deze keer in de documentaire “Alsof ik Palestina heb gestolen” van Frans Bromet, die op 29 november 2021 op de NPO werd uitgezonden. In die documentaire vertelt Dries van Agt een “verhaaltje” zoals hij het zelf noemt, dat op de volgende dramatische volgorde van gebeurtenissen neerkomt:
-Tijdens het bezoek van Dries van Agt in januari 2015 aan de Westelijke Jordaanoever hoort hij een verhaal.
-Een boomgaard en moestuinen worden ’s nachts vergiftigd.
-Schapen en geiten eten het gif en worden ook vergiftigd.
-Een meisje van drie jaar oud drinkt de melk van dat vergiftigde schaap of die geit.
-Het meisje wordt ziek en ligt in het ziekenhuis in Bethlehem.
-De ouders weten niet of het kind nog leeft.
In uw comité hebben juristen en specialisten in internationaal recht plaats genomen. Dries van Agt is zelf een bekwaam jurist. We gaan er van uit, dat als een jurist zoiets ernstigs beweert, dat de leden van The Rights Forum er alle belang bij hebben dat het verhaal ook waar is en gedocumenteerd wordt. Nu het al zes jaar geleden is, zou toch duidelijk moeten zijn in welk dorp en bij welke familie dit ernstige incident gebeurd is. Welk gif is er gebruikt, dat zowel bomen als planten aantast, tevens de schapen en geiten vergiftigt en in slechts één nacht tijd via de melk een meisje zo ernstig ziek maakt? Leeft het meisje nog? Is het geval gemeld? Wie van de medewerkers van The Rights Forum was erbij toen het verhaal verteld werd? Welke Israëlische vredes- dan wel mensenrecht-organisatie organiseerde het bezoek? Het zijn vragen over vragen.
Uw organisatie heeft in november 2021 dit verhaal nog tijdens een fondsenwerving gebruikt, ook al werd tijdens de première van de documentaire op 21 oktober in de Balie te Amsterdam, door Frans Bromet nog verteld, dat het een onbevestigd verhaal is. Een goed uitziende man met een baardje, in de leeftijd tussen de veertig en vijftig jaar oud, bevestigde tijdens de nabespreking nog, dat hij bij The Rights Forum hoort en het verhaal destijds ook gehoord had. Kan deze medewerker misschien antwoord op de bovenstaande vragen geven?
Op 1 december 2018 heeft Dries van Agt in een interview met Het Belang van Limburg een andere versie van hetzelfde verhaal verteld, waarbij de details op belangrijke punten verschilden.
In de fotoreportage van de reis in 2015 op uw website wordt op geen enkele manier aandacht aan deze ernstige misdaad gegeven. De foto’s laten ook nergens een door gif verwoest landschap zien.
Graag hoor ik van u of u antwoord op de gestelde vragen wilt geven en of er verder documentatie van dit voorval bij uw juristen aanwezig is.
met hartelijke groeten
Kees Broer
Bijlage:
Het transcript van het interview uit de boven genoemde documentaire.
2Doc NPOstart.nl/2doc/29-11-2021/KN_1727731 minuut: 43:55 29 nov 20:24 – Seizoen 1 Afl. 62 – Alsof ik Palestina heb gestolen https://www.npostart.nl/2doc/29-11-2021/KN_1727731 Bromet: Mijnheer van Agt, u bent al heel lang een kritisch volger van Israël, hè? van Agt: Ja, ik moest wel.. Bromet: en…is er een omslagpunt geweest…ehh …voor u?..Om dat te gaan doen? van Agt: nou ja, ik denk eigenlijk, dat toen de gruwelijke gevolgen van die doorgaande kolonisatie, volkomen duidelijk werden, dat ik toen mijn, eh.., in mijn opvoeding meegekregen sympathie voor Israël, heb afgelegd..en partij heb gekozen voor de onderdrukten. Bromet: Bent u op een gegeven moment ook van antisemitisme beschuldigd? van Agt: Jeetje, jazeker. Ja, ik heb geconstateerd, dat het wapen antisemitisme wordt ingezet, niet alleen tegen mij, maar tegen tal van mensen voor Israël onaangename opmerkingen of kritiek hebben geleverd. Ik heb u een verhaal te vertellen, dat zit mij geweldig op mijn ziel, als u daar tijd voor hebt, dat ik u een verhaaltje vertel? Bromet: Natuurlijk van Agt: Nou…moet je eens luisteren..Ik ben in 2015, geloof ik, was het, ..ben ik teruggetreden als voorzitter van een stichting die ik had opgericht, om recht voor allen in het Midden-Oosten te bewerkstelligen, recht voor allen, dus ook voor Palestijnen. en..toen ik daarmee ophield, toen boden ze mij een reisje aan, natuurlijk naar Het Gebied, naar een plaatsje, niet ver van Nablus geloof ik. Dat was een klein boerderijtje aan de voet van een heuvel. Daar liep nog een klein meiske rond, een klein kind van vijf jaar. Wij spraken natuurlijk het liefste het eerst over dat kind, een lief meiske, en toen vertelden zij een vreselijk verhaal. We hebben nog een klein kind van drie jaar en dat ligt in het ziekenhuis in Bethlehem, sinds gisterenmorgen. Wat was er gisterenmorgen gebeurd? De kolonisten, die de heuvel een week of twee eerder hadden bezet, kwamen sindsdien, na die bezetting elke dag naar beneden , van de heuvel af, om bij hen op de deur te bonzen, midden in de nacht . Dat moet je natuurlijk midden in de nacht doen, dat is het meest intimiderend, om ze aan te zeggen, dat ze daar moesten opdonderen. Die boerderij, weg, wegwezen…Toen die man elke nacht geweigerd had, een aantal keren achter mekaar natuurlijk, op een kwade morgen worden ze wakker en ze zien aanstonds dat er iets verschrikkelijks was gebeurd. De boomgaard die ze hadden, de olijfbomen, en de groentetuin, die ze nog hadden beneden op de helling, de kolonisten zaten natuurlijk boven, dat is altijd zo, die was met gif bestrooid, met gif bestrooid. In de loop van die ochtend werd dat kindje van drie jaar ontzettend ziek . Wat kon de enige verklaring zijn? Die had melk gedronken die ze hadden gehaald bij een schaap of geit, die daar rondliep op dat veld. Die hadden natuurlijk dat gif naar binnen gekregen, via het gras, het lag ook op het gras. Dat kind had een vergiftiging gekregen via die melk. Ze wisten niet, die mensen, [huilend] ik kan er zonder ontroering niet [snikkend] kan ik het niet vertellen. De mensen konden niet zeggen of dat meiske nog leefde, toen wij daar waren. Ongelooflijk. Bromet: Ja ja ja , van Agt: Excuus voor mijn emotie Bromet: Zulke dingen, zijn niet uitzonderlijk, van Agt: Nee, dat zeiden die lieve jongens van de vredesorganisatie ook, die mensenrechtenorganisatie zeiden dat ook, dat komt herhaaldelijk voor, dat soort dingen, in het bezette gebied. Dat maken wij voortdurend mee. |