Na 7 oktober 2023 rolde een golf van antisemitisme over ons land. De ongekende gelijkschakeling van Nederlandse media, zoals NRC, Volkskrant en NOS, met Hamas-propaganda, is nauwelijks uit te houden. Toch zijn er ook hoogtepunten, waar we ons aan kunnen vasthouden en die een basis vormen, waarmee de strijd voortgezet kan worden.
Dieptepunten
De twee mediale dieptepunten van de afgelopen twee jaar vonden in de afgelopen twee weken plaats. PGNL-activist en woordvoerder van de Gaza-Flotilla, Mohammed Kotesh, mocht na zijn vrijlating uit Israëlische gevangenschap, ongehinderd in het programma Buitenhof zijn complotverhalen rondbazuinen. Toen moest het ergste nog komen, toen Ayman Nijmeh, de voorzitter van PGNL, prominent op de NOS-app, staande op het Museumplein, zijn verhaal mocht doen. Elke kritische houding van de mainstream-media ten opzichte van Hamas-structuren in Nederland is zoek.
Amin Abou Rashed
De NRC zette de campagne in dienst van de verdediging van Hamasfondsenwerver Amin Abou Rashed voort door op de voorpagina trots te schrijven, dat bewijs uit Israël niet in het proces werd toegelaten. Wat NRC niet schrijft is, dat het heeft te maken met obstructie door de verdediging. Advocaat Jill Leyten dreigde naar de Hoge Raad te stappen, omdat ze de soldaten die het bewijs hebben gevonden, niet mocht ondervragen. Het proces zou op die manier met een jaar vertraagd worden. Daarna werd het bewijs niet toegelaten. De rechter hoopt op die manier het proces tegen de belangrijkste vertegenwoordiger van Hamas in Nederland, nog in 2026 af te kunnen sluiten. Er is tijdens de huiszoeking al genoeg bewijs gevonden. Amin Abou Rashed zal bijna zeker veroordeeld kunnen worden.
Iron Dome
Een politiek dieptepunt van de afgelopen weken, is het trekken van de antisemitisme-kaart door Frans Timmermans en Kati Piri. Met de motie voor het niét leveren van onderdelen voor het defensiesysteem van Israël, probeert PvdAGroenlinks net nog die paar stemmen van jonge linkse kiezers binnen te halen, die nodig zijn om Franske in het Catshuis te brengen. Het markeert het einde van de ooit sterke relatie tussen de Joodse gemeenschap en de sociaal-democratie.
Zo rommelen we van het ene dieptepunt in het andere, maar er zijn lichtpuntjes. De zionistische strijd is nog niet verloren.
Hoogtepunten
-Door de vrijlating van de laatste twintig gijzelaars vandaag, zijn we al weer een beetje vrolijker geworden. De berichten over de Gazastrook, waaruit blijkt dat Hamas nauwelijks nog in staat is de interne militaire macht uit te oefenen, stemmen ons nog vrolijker. Straks is er helemaal geen Hamas meer over om fondsen voor te werven of geld naar over te maken. De Gaza-flottillas zullen eindelijk tot het verleden behoren.
-Israël heeft in de afgelopen twee jaar niet alleen Hezbollah, maar ook Iran verslagen. Op het diplomatieke front zijn er vorderingen gemaakt, nu blijkt dat zelfs Syrië over grenzen wil onderhandelen. Voorzichtige stapjes in de goede richting.
-In de tussentijd zijn de Palestijnse- en pro-Palestijnse groepen in Nederland helemaal op Hamas afgestemd en zullen moeten omdenken. De Extinction Rebellion groepen, die tot nog toe van geen enkel historische besef of ideologie blijk hebben gegeven, zullen nu weer verdwijnen. Zelfs het “genocide”-geschreeuw zal spoedig verleden tijd zijn. Er zullen weer nieuwe termen bedacht moeten worden.
-In de tussentijd heeft Samidoun in Nederland de strijd opgegeven. Thomas Hofland heeft zich teruggetrokken en Jacob Bodden heeft zich een jaar schuilgehouden en duikt nu weer af en toe op. De sjeu is eraf.
-Alle aandacht gaat nu naar Harry Pettit, Martijn Dekker en Jeff Handmaker. Hoe lang kunnen zij hun baan nog houden? De pro-Hamas-acties zullen in hun nadeel uitpakken.
We houden hoop en strijden door.