De advocaten Brechtje Vossenberg en Liesbeth Zegveld gaan er weer heel hard tegenaan. De aangifte tegen CIDI, wegens het benoemen van feiten over de Palestijnse NGO Al Haq en haar directeur Shawan Jabarin, kwam afgelopen maandag 28 november 2022 hard op het dak gevallen.
De civiele- en strafrechtelijke aanklacht van het geëngageerde advocatenkantoor, betreft uitingen in de CIDI nieuwsbrief in mei en juni van dit jaar. CIDI bestempelde daarin mensenrechtenorganisatie Al Haq en directeur Shawan Jabarin als ’terroristisch’. Dat mag volgens de advocaten en hun cliënt niet. Smaad, laster, onrechtmatige daad, en noem maar op.
De aangifte komt niet op een willekeurig tijdstip. Alle CIDI stafleden zijn op een studiereis naar Israël en op dit moment is het moeilijk de artikelen in de CIDI nieuwsbrief te rectificeren of een weerwoord te plaatsen. Bovendien organiseert CIDI op dit moment een reis voor politieagenten naar Israël en dat is tegen het zere been van de “üblichen Verdächtigen”, BDS en Rights Forum. Het moment van aangifte is zorgvuldig gekozen. De advocaten tonen daarmee aan dat dit een activistische aangifte is en bedoeld om CIDI te intimideren.
Het is niet de eerste keer, dat advocatenkantoor Prakken d’ Oliveira op deze activistische ‘lawfare’ manier optreedt. Ties Prakken zelf staat natuurlijk al bekend als advocaat van RAF- en RARA-verdachten. Britta Böhler, van hetzelfde advocatenkantoor, verdedigde Volkert van der Graaf tijdens het proces wegens moord op Pim Fortuyn. Dat mag je een advocaat nooit aanrekenen, want ook terroristen hebben een advocaat nodig. Als een advocaat zich echter hoofdzakelijk met activistische- en zinloze aangiftes gaat bezighouden, alleen maar om de tegenstander te schaden, dan mogen we daar wel wat kanttekeningetjes bij plaatsen.
In het jaar 2020 dienden Liesbeth Zegveld en Lisa-Marie Komp van advocatenkantoor Prakken d’Oliveira, namens de Palestijn Ismail Ziada een aanklacht tegen de Israëlische generaals Gantz en Eshel in bij de rechtbank in Den Haag. Bij een bombardement waren zes familieleden omgekomen. Volgens de advocaten is het bombarderen van het huis onder internationaal recht verboden en een oorlogsmisdaad. Ziada eiste compensatie voor de door hem geleden materiële en immateriële schade van ruim 535 duizend euro, plus vergoeding van de proceskosten. Natuurlijk verklaarde de rechtbank zich niet ontvankelijk, omdat de oorlog in Gaza plaats had gevonden en niet in Nederland.
Als lid van de ‘Raad van Advies’ van het Dries van Agt Rights Forum, laat Liesbeth Zegveld vaak van zich horen. Zo drong ze er in 2020 nog bij de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken op aan de “Gaza-blokkade” op te heffen. Zo’n actie is alleen bedoeld om de relatie tussen Israël en Nederland te verstoren en weer eens met de Palestijnse zaak in het nieuws te komen.
In oktober 2018 keerde Liesbeth Zegveld zich nog samen met andere ‘prominenten’ tegen de ontruiming van bedoeïenendorp Khan al-Ahmar en noemde dat een ‘oorlogsmisdaad’. Maar deze advocaat is wel hoogleraar War Reparations (oorlogsherstel) aan de UVA!
Liesbeth Zegveld behartigde, samen met Brechtje Vossenberg, ook de belangen van de nabestaanden van twee van de Molukse treinkapers bij De Punt in 1977 tegen de Staat der Nederlanden. De rechtbank in Den Haag oordeelde hierover in juli 2018 dat het optreden van de mariniers tegen de treinkapers naar behoren was. Je moet maar durven, om negentien dagen lang een trein met passagiers te gijzelen en dan nog klagen dat je dood geschoten wordt!
In een volgend artikel wil ik ingaan op de concrete beschuldigingen tegen CIDI. Hier wil ik volstaan met een uitleg over het hoe en waarom van de activistische advocatuur. Willem Duyvendak ( de broer van) heeft, als hoogleraar politicologie, diverse artikelen over de nieuw sociale bewegingen geschreven en komt tot de conclusie dat actiegroepen en politieke bewegingen die geen vertegenwoordiging bij vakbonden en politieke partijen vinden, hun politieke doelen door middel van demonstraties, blokkades en in dit geval politiek gemotiveerde rechtszaken, proberen te bereiken. Het optreden van Ties Prakken tijdens de rechtszaak tegen Geert Wilders spreekt wat dat betreft boekdelen.
De haat tegen Israël en de acties voor Palestijnen hebben in het Nederlandse politieke bestel (nog) geen enkele invloed. Nederland is ingebed in de Europese Unie en de NATO en heeft geen enkele belang bij een eigen koers ten opzichte van Israël. Voor de Nederlandse bevolking is het een ver van mijn bed show. Daarom proberen de activisten dit soort achterlijke rechtszaken zonder enige kans van slagen aan te spannen. Pro-Pal-activisten zijn de afgelopen jaren wel doorgedrongen tot ‘het middenveld’ zoals kranten, sociale academies, universiteiten en musea, maar hebben vooralsnog geen enkele politieke macht kunnen veroveren. In dat opzicht is het een vierenvijftig jaar oude verloren strijd. De oude generatie palestino’s zal binnenkort uitsterven zonder ook maar iets bereikt te hebben.