communicatie, ICT, media, blog en publicatie

Simon Vrouwe

(Foto: Thomas Schlijper op Twitter)

Simon Vrouwe werd in 1946 in Purmerend geboren. Hij ging er naar de rooms-katholieke Sint Jozefschool en volgde de mulo. ,,Van huis uit ben ik katholiek, maar dat hebben we allang afgeleerd.” Later deed Vrouwe de Rietveld Academie, die hij in 1972 verliet. Uit zijn afstudeeropdracht kwam het gemeentevignet van Purmerend voort.

Naast tekenen, schilderen en ontwerpen, zijn reizen en natuur grote passies van de kunstenaar. ,,Ik ben geïnteresseerd in primitieve kunstvormen en niet-westerse culturen.” Die uitspraak wordt onderstreept door een kast vol boeken met landeninformatie, van veelal Derde Wereldlanden. ,,De meeste mensen vinden een maandje weggaan al heel wat… Als ik ga, is het voor minimaal drie maanden. In de meest smerige hotelletjes. Zo’n reis is een echte struggle for life. Midden in de rimboe overnachten voor twee euro per nacht. Nee, ik ben niet de gemiddelde toerist. Tijdens zo’n reis ben ik meer een zwerver. Als er geen hotel van minder dan dertig euro is, blijf ik liever een nacht op straat.”

Op die manier is Vrouwe heel Afrika al door geweest. ,,De laatste keer liep ik in Tanzania malaria op. Dan beleef je wel wat in het ziekenhuis. Ze hebben de medicijnen wel, maar een bed is niet beschikbaar. Ik heb vier dagen op een operatietafel gelegen. En je moet maar afwachten wat ze allemaal in je spuiten. Ik had hoge koorts en moest na ontslag uit het ziekenhuis nog veertien dagen herstellen. Iemand uit het dorp loopt dan met je mee en zonder dat er een woord over wordt gewisseld, gaat ze je verzorgen.”

Natuurlijk

Vrouwe trok ook door Indonesië, van Sumatra naar de meest afgelegen streken op Irian Jaja. ,,Bij die volken met peniskokers”, zegt hij wijzend op een foto boven de trap. ,,Ik ben tijdens die reizen op zoek naar oorspronkelijkheid. Neem de westerse muziek. Die lijkt allemaal op elkaar. Tijdens mijn reizen hoor ik natuurlijke klanken.” Het is tien jaar geleden dat Vrouwe er voor het laatst op uittrok, maar hij heeft weer plannen. ,,Suriname. Ik ben er voor aan het sparen.”

Van de natuur dichtbij huis geniet hij op zijn fiets. ,,Ik rijd altijd rond. Vanochtend heb ik nog grutto’s in duikvlucht in mijn lens proberen te vangen. Er is maar één korte periode per jaar dat ze zo raar vliegen. Dat moest ik fotograferen.” Denk niet dat je die plaatjes als rauwe natuurfotografie in zijn collectie terug vindt. ,,Een foto moet worden bewerkt. Bij mij wordt het niet vaak puur natuur.”
(Noordhollands Dagblad 12 april 2008 zaterdag)

Leeuwarder Courant
24-11-1994

Eén van de vele conflicten van de kunstenaar Simon Vrouwe

Vrouwe is ontwerper van de drie haken die het logo van Purmerend vormen. Geheel tegen zijn zin heeft de gemeente dat aan laten passen door Lassooy Design. ,,Ze hebben zitten sleutelen aan mijn ontwerp”, klaagt Vrouwe. ,,Als de gemeente ontevreden is met mijn ontwerp, moeten ze mij benaderen.”

Vrouwe maakte het vignet in 1970 als afstudeeropdracht aan de Rietveld Academie. ,,Opgebouwd vanaf het schildje met de twee leeuwtjes”, zegt hij. Daarmee doelt de kunstenaar op het officiële wapen van Willem Eggert, stichter van Purmerend.

Vrouwe pompte de haken uit dat wapen op en schoof ze ‘in elkaar’. Het is het logo dat de gemeente Purmerend al meer dan dertig jaar gebruikt.

,,Ik heb van 1972 tot 1975 in een speciaal dienstverband bij de gemeente gewerkt. Ik heb het vignet destijds langzaam weten te introduceren.” Toen de gemeente het als officieel vignet ging gebruiken, diende Vrouwe een rekening in. Tevergeefs, omdat werd beweerd dat hij het ontwerp in dienstverband had gemaakt. ,,Maar het oorspronkelijke ontwerp lag er al twee jaar.”

De partijen troffen elkaar voor de rechter. Nadat Vrouwe naar eigen zeggen ‘op straat was geschopt’. De gemeente moest hem uiteindelijk 12.000 gulden voor gebruik van het ontwerp betalen. Nu heeft de gemeente het onder handen laten nemen. De haken zijn door Lassooy gestyleerd en ranker gemaakt. Vrouwe: ,,Ik heb ze gebeld en gezegd: ‘Wat raar dat jullie aan het ontwerp van een ander gaan zitten sleutelen’.”

Gemeentewoordvoerder Ben van der Meer: ,,Lassooy heeft zich niet op Vrouwe’s ontwerp gebaseerd, maar op het stadswapen van Willem Eggert. Het is dus een heel nieuw ontwerp. Dat zegt de Bond van Nederlandse Ontwerpers ook.”

ruzie met de autoriteiten
Het logo van Purmerend, waar het conflict over gaat

Hieronder staat het verhaal over het conflict met de kunstuitleen Purmerend en directeur Piet Knook, met de woorden van Simon Vrouwe. Simon is zwaar dyslectisch en laat zijn teksten vaak niet op spelling checken.

Piet Knook
Piet Knook maakt al 36 jaar de dienst uit in Purmerend als het om de verdeling van de subsidie centen gaat. Sinds 1987 heeft Knook mijn werk uit de kunstuitleen getreiterd.Geen tentoonstelling in Purmerend. Geen geld uit de kunstuitleen, dat is nu in 20 jaar € 10.000.-
 
 
Galerie t’Gouwe
Simon Vrouwe maakte deel uit van het bestuur Galerie t’ Gouwe 1969. In 1972 het bestuur maakten een nieuwe tentoonstelling belijdt. Daar reageerde de gemeente niet op. Wij werkten in onze vrije tijd met een bedrag F.7000.- 12 tentoonstellingen verjaar. Uit protest stopte wij er mee. Knook stapte naar de gemeente en ontving F.7000.- om in zijn eentje tentoonstellingen te organiseren. Wij hadden Knook uitgenodigd met ons mee te doen maar dat wilde hij niet. Hij sprong in dat ontslaande gat door naar de gemeente te gaan. Hij organiseerde in zijn eentje de tentoonstellingen. Een zo genaamd de stakerbreker. Maar goed na een paarjaar wil de gemeente toch dat hij een bestuur vorm de en daar stonde wij weer op de stoep. De vergaderingen die daar op volgde ware zo slopend. Knook hiel zijn eigen agenda, speelde geen open kaart. Het waren afmattende vergaderingen. Simon heeft het af moeten legen tegen de sluwe vos. Hij kreeg het voor elkaar zijn eigen bestuur samen stelde.

Nu is het 1987 de BKR loopt op zijn eind. Simon toert door het land van kunstuitlenen van Leeuwarden tot Denburg. Maar Knook heeft geen zin in de kunstuitleen. Er blijft een schilderij staan in de uitleen van Simon, hij vraagt of hij het kan om ruilen voor een ander. Uit eindelijk stemt Knook er mee in.

Maar een week later moet ik het schilderij weer op hallen. Ik heb een huurcontract voor dat schilderij. Mijn laatste uitnodiging om werk aan te leveren is dan twee jaar geleden. Mijn collega’s ontvangen wel een uitnodiging om nieuw wek aan te leveren. Ik protesteer hier op met als gevolg dat mijn werk er allemaal opgeslagen worden nu al 20 jaar.

Geen tentoonstelling in Purmerend. Geen geld uit de kunstuitleen, dat is nu in 20 jaar € 10.000.-
 
Het conflict met Piet Knook in de woorden en met de spelling van Simon Vrouwe
Simon Vrouwe in conflict met het kunstbeleid in Purmerend


De Palestijnse zaak
Na het debacle met de kunstuitleen, heeft Simon Vrouwe zich sinds 2012 op de Palestijnse zaak gestort. Drie of vier dagen per week staat hij op de Dam in Amsterdam met propagandamateriaal en vlaggen. Ook bij deze activiteit komt hij regelmatig in conflict met de boven ons gestelden. Dat zien we in de video hieronder.

Inbeslagname van pro-Palestijnse propaganda op het Leidseplein te Amsterdam
De kar van Simon Vrouwe wordt in beslag genomen
Museumplein Amsterdam: Eerste ontmoeting tussen Michael Jacobs en Simon Vrouwe
(2 december 2012)
Door zijn fanatisme kiest Simon Vrouwe soms de verkeerde vrienden, zoals de Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed , die hem hierboven eert voor de verleende diensten voor het Palestijnse volk.
Door het conflict op de Dam in Amsterdam lopen de spanningen hoog op. Simon Vrouwe wordt er van beschuldigd antisemitische uitingen te plegen, zoals in deze afbeelding is te zien.