De Duitse afdeling van de Palestijnse gevangenenorganisatie Samidoun flirt openlijk met West-Europese- en Turkse-terreurgroepen, zoals RAF, FAI en DHKP-C.
Dat Samidoun een mantelorganisatie van de Palestijnse terreurgroep PFLP is, dat is al erg genoeg. Nu blijkt dat de liefde voor geweld nog veel verder gaat.
De strategie van Samidoun Deutschland is dezelfde als destijds die van de sympathisanten van de Duitse herfst in de jaren zeventig. De gevangenen beginnen een hongerstaking en vervolgens wordt er gemobiliseerd rond het thema “Isolationshaft” en “Streng gevangenisregime”. Nu wordt er opgeroepen tot solidariteit met Alfredo Cospito, vanwege de “extreme isolation (41bis regime)”.
Bij alle communicatie rond gevangenen en in de solidariteitsoproepen wordt er eigenlijk nooit bij verteld, wat de geachte revolutionair nu eigenlijk uitgespookt heeft. Alfredo Cospito van de Italiaanse anarchistische organisatie FAI, werd samen met Nicola Gai in 2012 opgepakt op verdenking van het in de knieën schieten van de directeur van een atoomenergiebedrijf. Nicola Gai loopt al weer twee jaar vrij rond, maar Alfredo Cospito doet er nog even een schepje bovenop, door tegen het gevangenisregime in opstand te komen.
Wat de aanslag op een directeur met de strijd van het Palestijnse volk te maken heeft is niet geheel duidelijk, maar de jongens en meisjes van Samidoun trekken wel meer conclusies die voor de buitenwereld ondoorgrondelijk zijn. De strategie is niet nieuw.
Vorig jaar werd ook solidariteit betuigd met, Özgül Emre, de Turkse jpurnaliste die lid van een terreurgroep bleek te zijn en in Duitsland vastzit. Ook hier wordt het hele pallet aan gevangenenstrijd ten tonele gevoerd: hongerstaking, strenge isolering, weigeren een gevangenisuniform te dragen. Emre werd in Duitsland gearresteerd op grond van paragraaf §129b StGB. Dat houdt in dat leden van buitenlandse terreurgroepen in Duitsland veroordeeld kunnen worden. Emre behoort tot de gewapende groep “DHKP-C (The Revolutionary People’s Liberation Party-Front)”, een opvolger van DevSol. De groep voert in Turkije bomaanslagen uit.
Eerder liet Samidoun Duitsland al blijken over een sterk revolutionair geheugen te beschikken door de dood van de RAF-terroristen Baader, Ennslin en Raspe, op 18 oktober 1977 te gedenken. Hun opa’s en oma’s willen die “revolutionaire strijd” zo snel mogelijk vergeten, maar Samidoun is nooit te beroerd om er nog even een plasje over te doen.
Dat brengt ons tot de observatie, dat Samidoun Deutschland, als het gaat om Israël en de Palestijnen, eigenlijk nauwelijks slagkracht heeft. De leiders Khaled Barakat en Charlotte Kates zijn wegens antisemitische uitingen uitgewezen en mogen Duitsland en de EU voorlopig niet meer betreden. In plaats daarvan houdt Samidoun Deutshland zich nu bezig met het ondersteunen van terreurgroepen in Turkije en Italië en het herinneren aan de zwartste bladzijde in de naoorlogse Duitse geschiedenis.
In Nederland blijft de Samidoun-organisatie nog steeds intact, met het hoofdkantoor op de studentenflat in Uilenstede. Hoe lang nog?