Bestuurslid van het Palestina Komitee en voormalig Fatah-agent in Nederland, Ibrahim Al-Baz (17-05-1950, Helhul, Jordanië), ontvangt op 28 mei 2023 een belangrijke onderscheiding uit handen van Rawan Suleiman, de vertegenwoordiger van de Palestijnse Autoriteit in Den Haag, vanwege vijftig jaar strijd voor de Palestijnse zaak.
We zagen Ibrahim Al-Baz op 12 mei jongstleden nog zitten tijdens de veelbesproken anti-Israëlische PAX-bijeenkomst in het Arminius debatcentrum. Ik zeg nog tegen de CIDI-jongens naast mij: “Let er op, wie met wie praat. Let er op welke (voormalige) terroristen er in de zaal zitten en welke status ze in de organisatie hebben.” Dat is de participerende observatie die mij als antropoloog is bijgebracht. Tientallen bezoekers van de “vredesbijeenkomst” kwamen naar de oude Ibrahim toe en schudden hem de hand.
Het woord “Palestine” wordt foutief gespeld
Na de bijeenkomst zagen we Ibrahim dan met veel moeite naar buiten komen. Slecht lopend met een stok. Het is moeilijk voor te stellen, dat deze man drieënveertig jaar geleden het hoofd van de Fatah-delegatie in Nederland was en volgens de BVD zelfs agenten voor Fatah wierf. Alle krakersters van Ravijn, Rebel en Ravage kwamen in het geweer, toen de Minister van Binnenlandse Zaken deze strijder geen permanente verblijfsvergunning wilde geven. Niemand begreep waarom zo’n aardige man werd tegengewerkt.
Stichting Argus, niet te verwarren met het VPRO-programma Argos, heeft meerdere BVD-berichten uit die tijd gepubliceerd en nu weten we waarom. Het Palestijns terrorisme was nog in volle gang en Ibrahim Al-Baz was er op de één of andere manier bij betrokken. Hij werd in 1979 op de Parijse luchthaven gearresteerd wegens het smokkelen van een pijpbom. Na het verkrijgen van zijn permanente verblijfstitel, vestigde Ibrahim zich in Vlaardingen als sociaal werker.
Uit de BVD rapporten kunnen we opmaken, dat de Palestijnse Vereniging en het Palestina Komitee steeds tegen elke vorm van vredesakkoord waren. In 1980 demonstreerden ze gezamenlijk tegen het Camp-David-Akkoord, waarin de vrede tussen Egypte en Israël werd geregeld. Nog ernstiger is de angst van de BVD voor het smokkelen van explosieven.
Het enige positieve puntje, dat ik aangaande Ibrahim Al-Baz wil opmerken is, dat we weten waar we met hem aan toe zijn. Zijn loopbaan is gedocumenteerd. Hij heeft nooit afstand van de gewapende strijd genomen. Bij Thomas van Gool (PAX) en Brenda Stoker (AD) weten we niet waar we aan toe zijn. Laten ze uit een misplaatste en naïeve onwetendheid terroristen aan het woord, of hebben ze diep in hun hart bewondering voor de pijpbommensmokkelaars en scooterschutters?
Na bezoek aan de massamanifestatie “75 jaar Nakba: het Palestijnse verleden/heden”, georganiseerd door de PAX “vredesorganisatie” en Arminius debatcentrum, vragen wij ons nieuwsgierig af: “Waarom een echte PFLP-terrorist uitnodigen, als je hem vervolgens nauwelijks aan het woord laat?
Zijn we misschien met zijn allen in een opzetje van de gezellige Brabander Thomas van Gool van Pax getrapt en hebben we juist reclame voor de bijeenkomst gemaakt, door er op te wijzen, dat Salah Hamouri een terrorist is en dat Pax hem geen podium zou moeten geven? We weten het niet!
Tijdens de bijeenkomst worden de Joodse- en pro-Israëlische organisaties die tegen de bijeenkomst gewaarschuwd hebben, genoemd. PAX heeft echter besloten de bijeenkomst gewoon door te laten gaan. Er is geen extra onderzoek gedaan. Het wordt blijkbaar eerder als een pré, dan als een gevaar gezien. De reputatie van PAX wordt er blijkbaar niet door aangetast. Ministerie en kerken blijven gewoon aan PAX doneren. Het Midden-Oosten-debat in is in Nederland al zodanig gepolariseerd, dat als CIDI, CJO en NIW roepen dat Salah Hamouri een terrorist en lid van de PFLP is, dat volkomen in de wind geslagen wordt. Deze organisaties worden als Israël-lobby gezien en als “de lange arm van Israël”.
Bij het naar buiten lopen, na de voorstelling, word ik aangesproken door de die-hard revolutionair Jacob Bodden, van Revolutionaire Eenheid en Samidoun. Hij vraagt zich af, of ik binnen bang ben geweest, met zoveel terroristen. Nee, bang ben ik niet geweest. Ik ben eerder bezorgd, dat de terreur en het antisemitisme van de Palestijnse strijdgroepen op deze manier mainstream wordt gemaakt. In de zaal zitten voormalige diplomaten, medewerkers van NGO’s en veel studenten. Niemand vraagt zich af of het misschien te ver gaat om iemand uit te nodigen, die een rabbijn om heeft willen leggen, die samen met andere PFLP-gevangenen een hongerstaking begint en na zijn vrijlating met een PFLP-vlag zwaait. Hoeveel bewijs wil je nog meer hebben? PAX wil helemaal geen bewijs zien, want blijkbaar is dit nu hun business model geworden. PAX hoort nu helemaal bij de pro-Pal-movement.
Berber van der Woude is een voormalige diplomaat in Ramallah, die vanwege uitblijvende Nederlandse steun aan het strijdende Palestijnse Volk, haar baan heeft opgezegd. Diplomaten kunnen niet altijd zeggen wat ze denken. Om diplomaat te kunnen worden, heb je bijzondere communicatieve vaardigheden nodig en moet je door een zwaar selectieproces. Berber heeft in haar jonge leven al veel meer bereikt dat Jacob Bodden van de Samidoun en de Revolutionaire Eenheid. Ze heeft hoog in de toren gezeten, terwijl Jacob Bodden zijn leven aan het weggooien is. Dat heb ik gisteravond ook tegen hem gezegd. Wat is het verschil tussen deze twee soorten strijders?
Het verschil tussen de diplomaat en de terrorist is, dat de diplomaat schippert, onderhandelt, praat, netwerkt en de terrorist altijd zijn eigen waarheid kan vasthouden, geen compromissen sluit en een vaste koers vaart. De diplomaat moet zijn leven lang zijn mond houden en de terrorist kan altijd de waarheid vertellen. Wat heb je liever?
Als Pax er zo van houdt terroristen uit te nodigen, waarom dan geen terrorist van eigen bodem? Ze zaten allemaal in de zaal. Amin Abou Rashed, de fondsenwerver van Hamas; Ibrahim Al-Baz, de pijpbommensmokkelaar van Fatah; Thomas Hofland, de Nederlandse contactpersoon voor PFLP-mantelorganisatie Samidoum en Jacob Bodden, staat op goede voet met de PFLP-strijders in Libanon. Op deze plaats zou ik uit willen roepen:
In een éénmalige uiting van éénsgezindheid, schrijven diverse media, Joodse- en pro-Israëlische organisaties in persberichten: Geef Salah Hamouri geen podium!
Warrig bericht jongens, goede duiding is van belang om Joodse zaak te kunnen dienen. Wie heeft dit opgesteld? https://t.co/an8lBUyDwq
— Federatief Joods NL (@federatiefjoods) May 8, 2023
Het CJO en CIDI roepen Nederlandse organisaties op om Salah Hamouri geen podium te geven. De advocaat heeft nauwe banden met terreurorganisatie Volksfront voor de Bevrijding van Palestina en is vandaag en morgen in Nederlandhttps://t.co/TfuRFcpKM5pic.twitter.com/jSmPaekE3S
Wat antwoordt de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb op de vraag wat dat allemaal moet op vrijdag 12 mei om 20:00 uur, in de debatzaal Arminius te Rotterdam:
Dank voor uw mail. Ik heb kennisgenomen van de informatie die u mij heeft verstrekt. Daarin zie ik als hoeder van de openbare orde en veiligheid en op grond van de Wet Openbare Manifestaties geen reden en ook geen grond om op te treden tegen een dergelijke bijeenkomst. De openbare orde is niet in het geding en samenkomst van welke aard dan ook zijn op grond van de wet toegestaan. Het is niet aan mij een oordeel te hebben over de inhoud noch over de gasten die aan de bijeenkomst deelnemen. Tegenstanders van een dergelijke bijeenkomst kunnen zich in het publieke domein deelnemen en hun standpunt bekendmaken. Bestuurlijk ingrijpen is derhalve niet aan de orde.
Vriendelijke groet,
Ahmed Aboutaleb Burgemeester van Rotterdam
Rutger Wolfson van debatcentrum Arminius reageert als volgt:
“Voor wat betreft de heer Hamouri zien wij geen problemen in het bieden van een podium. De heer Hamouri heeft voor zover wij weten altijd zijn onschuld bepleit , ook in een schikking om een lage gevangenisstraf te voorkomen. ”
Anne Jellema (43) is zelfstandig marketingconsultant en zetelt met haar bedrijf in een kantoor-unit in het voormalige Tropenmuseum te Amsterdam. Vorig jaar september wordt zij door de ABN AMRO bank opgebeld en de bankmedewerker vraagt waar de paar duizend euro die in de afgelopen jaren vanaf twee rekeningnummers op haar rekening gestort werden, voor bedoeld waren. Anne antwoordt dat het geld van haar moeder en haar ex afkomstig is en bedoeld voor persoonlijke uitgaven. Anne Jellema is sinds 2019 bestuurslid van de Stichting ISRAA (Internationale Steun Rechtsstreeks aan Armen).
De 24-jarige Israa Abou Rashed krijgt ook vragen van haar bank, als zij tien Euro in crypto investeert. De ABN AMRO-bank wil weten wat de bedoeling van de investering is. Bovendien vraagt de bankmedewerker wat de betrokkenheid van Israa bij het kinderkamp in het Brabantse Loon-op-Zand, in 2018 georganiseerd door Cultureel Centrum Al Quds in Rotterdam, is. Het is geen toeval, dat zowel de Stichting ISRAA, waar Israa Abou Rashed sinds 14-01-2022 bestuurslid van is, en Cultureel Centrum Al Quds, beide gevestigd zijn op de Vierambachtsstraat 107 te Rotterdam. Dat adres doet bij alle moslimbroederschap-watchers meteen alle alarmbellen rinkelen, maar niet bij de onderzoeksjournalisten van Trouw.
Trouw Het dagblad Trouw doet heel weinig onderzoek en vraagt zich op 1 december 2022 verontwaardigd af, waarom het een bestuursleden van de Stichting ISRAA door een Nederlandse bank zo moeilijk gemaakt wordt. De RABO bank probeerde in 2021 de bankrekening van de Stichting ISRAA op te zeggen. Daar waren jarenlange discussies en schriftelijk verkeer aan vooraf gegaan. De relatie van de Stichting ISRAA met verdachte organisaties, zoals Hamas, in Gaza, zorgden voor zorgen bij de bank. Ook de onbetrouwbaarheid van vroegere bestuursleden van ISRAA werden door de RABO opgemerkt.
Helaas heeft de Rechtbank Amsterdam in een vonnis van 1 september 2021 bepaald, dat de RABO bank de rekening van Stichting ISRAA niet op mag zeggen. Vreemd genoeg staan alle bezwaren en verdenkingen tegen de Stichting ISRAA gewoon in het vonnis van de Amsterdamse Rechtbank.
– De reden van opzegging is het niet transparante transactieverkeer, waardoor de oorsprong en uiteindelijke bestemming van de geldstroom niet duidelijk is vast te stellen.
-De stichting ISRAA heeft geen CBF-keurmerk, waarmee de betrouwbaarheid van de stichting aangetoond kan worden.
-De stichting heeft jarenlang geen accountantsverklaring kunnen overhandigen en reageerde ook niet op aanvragen van de bank hiervoor.
– ISRAA heeft kort na haar oprichting een deel van de activiteiten overgenomen van Stichting Al Aqsa. Volgens de AIVD bestond er een verdenking dat deze stichting terrorisme steunt, onder meer de radicale (en gesanctioneerde) Palestijnse beweging Hamas. Ook de Europese Unie heeft Stichting Al Aqsa op de lijst van verboden terroristische organisaties geplaatst. Uit Kamervragen en uit krantenartikelen die Rabobank in het geding heeft gebracht blijkt van connecties tussen The Mercy Association/ISRAA en Hamas. Dergelijke openbare nieuwsberichten kan Rabobank niet zomaar negeren, te meer omdat onlangs nog is gebleken dat liefdadigheidsorganisaties vaker als dekmantel worden gebruikt om terrorisme te steunen.
Wat niet in het vonnis staat: -Carel Brendel heeft door middel van documenten aangetoond, dat Amin Abou Rashed, de vader van Israa Abou Rashed, bij de Stichting Al Aqsa betrokken is geweest, waarvan de tegoeden zijn bevroren vanwege vermeende financiering van de terreurgroep Hamas.
Carel Brendel krijgt van de rechter wel een veeg uit de pan als er in het vonnis staat: “Ter zitting is verder door ISRAA onweersproken aangevoerd dat alle artikelen uit één koker komen, namelijk uit de koker van [journalist], een journalist die bekend staat om zijn felle anti-islamhouding.”
Verder onderzoek De aandachtige lezer vraagt zich misschien af wie Anne Jellema is en waarom ik nu opeens over deze volslagen onbekende pro-Palestijnse activiste heen val. Wat is er tegen haar in te brengen, behalve dat ze arme weeskinderen in Gaza en Libanon wil helpen? Als het dagblad Trouw iets meer onderzoek naar deze studente Midden-Oosten-Studies had gedaan, dan zou het artikel er misschien anders hebben uitgezien.
Op de wikipedia heeft Anne Jellema er een gewoonte van gemaakt alle artikelen over de Hamas fondsenwerver Amin Abou Rashed in een voor hem positieve richting te veranderen. Er staat bijvoorbeeld nu op Wikipedia, dankzij ingrijpen van Anne Jellema, “dat aantijgingen directe verbanden met Hamas gebaseerd zijn op artikelen van pro-Israelische media“. Bovendien wordt valselijk beweerd: “Abou Rashed zet zich middels verschillende organisaties en activiteiten in voor de Palestijnse zaak. Hij is een veelgevraagd en gerespecteerd spreker over dit onderwerp.” Daarbij wordt niet vermeld, dat alleen aan de moslimbroederschap gerelateerde organisaties respect voor de vader van Israa Abou Rashed hebben.
Er is dus en direct verband tussen twee bestuursleden van de Stichting ISRAA en de Hamas fondsenwerver Amin Abou Rashed. Anne is gerelateerd omdat ze het nodig vindt verkeerde informatie op wikipedia over Amin Abou Rashed te schrijven en Israa Abou Rashed is de dochter van Amin Abou Rashed.
Het Vonnis Het heeft allemaal niet mogen baten. De Amsterdamse Rechtbank veroordeelt Rabobank op basis van de huidige feiten en omstandigheden de bankrelatie met ISRAA voort te zetten, in het bijzonder om de bankrekening met nummer [nummer] in stand te houden en ISRAA daartoe onbeperkte toegang te garanderen.
Het dagblad Trouw, misschien wel de beste krant van Nederland, kiest er voor slechts de halve waarheid op te schrijven en belangrijke feiten niet te onderzoeken.
Als het over Palestijnen met een strafblad gaat, is niets menselijks ons meer vreemd. Zeker in Rotterdam en Vlaardingen is het vrij rondlopen van leden van Hamas, Fatah en PFLP aan de orde van de dag. Daarom kon niemand onze verbazing méér schetsen, dan Thomas van Gool van de “vredesorganisatie” Pax, die Salah Hamouri uitgerekend voor een “Nakba-herdenking” op 12 mei 2023 in debatcentrum Arminius te Rotterdam, uitnodigt.
Salah Hamouri is op drie manieren uiterst verdacht als het gaat om vermeende banden met het Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP). Op reeds 19-jarige leeftijd reed hij achterop een brommer langs het huis van rabbi Ovadia Yosef, leider van de Shas-partij. De bestuurder van de brommer was onderdeel van een complot om Ovadia Yosef te vermoorden, door middel van geweervuur.
Salah Hamouri wordt ervan verdacht lid van PFLP te zijn. Hij ontkent weliswaar deze aantijging, maar beschouwt de terreurorganisatie wel als een waardevolle bijdrage aan de Palestijnse strijd. De advocate van Salah Hamouri gooit het op een akkoordje met de Israëlische officier van justitie. In ruil voor een bekentenis, krijgt Salah Hamouri in 2008, slechts zeven jaar gevangenisstraf opgelegd.
Op 18 december 2011, slechts enkele maanden voor het einde van de straf, wordt Salah Hamouri vrijgelaten in het kader van een gevangenenruil. De Israëlische soldaat Gilad Shalit werd tegelijkertijd door Hamas vrijgelaten. Na deze gevangenenruil was Salah Hamouri een ongewenste persoon in Israël. Het was de bedoeling dat hij naar het buitenland zou uitreizen. In plaats daarvan studeerde hij rechten aan de Al-Quds-universiteit op de Westelijke Jordaanoever.
De derde reden voor verdenking tegen Sala Hamouri is zijn werk als advocaat voor de Palestijnse gevangenenorganisatie Addameer. Israël beschouwt Addameer, net als zes andere NGO’s, als een PFLP-mantelorganisatie. Het verhaal is nog veel langer, met administratieve detentie en uitzetting van de vrouw van Hamouri en dat kan allemaal op wikipedia uitgebreid nagelezen worden. Het einde van het liedje is, dat Salah Hamouri, die een dubbele nationaliteit heeft, afgelopen december 2022 naar Frankrijk is uitgewezen.
Pax en Arminius kiezen uitgerekend deze vreemde vogel als hoofdgast voor een herdenking van de Palestijnse Nakba van 1948. Organisator Thomas van Gool maakt vanzelfsprekend geen melding van het moordcomplot en het vermeende PFLP-lidmaatschap.
Ondanks heftige gebeurtenissen in Israël en de Palestijnse gebieden, met aanvallen, terrorisme, vandalisme, het aannemen van omstreden wetten en opnieuw raketaanvallen, komt de “Apartheidsweek 2023” nog niet echt op gang. De boycotbeweging tegen Israël wordt als een zogenaamde “grassroot” beweging van onderop aangeduid. Dat weerhoudt de centrale BDS “movement” in Ramallah er niet van, elk jaar weer centraal een “Apartheidsweek” uit te roepen.
Op de centrale BDS website staat heel voortvarend een wereldkalender met de activiteiten in de “Apartheidsweek” van 11 tot en met 27 maart 2023. In Afrika, Azië, Latijns Amerika en Arabische landen, zeg maar kort samengevat de derde wereld, staan geen activiteiten gepland. In de Toronto houdt de voormalige VN rapporteur Michael Lynk een toespraak en in de Verenigde Staten gaan de Democratic Socialists of America een filmvoorstelling via Zoom houden. De extreem-linkse groepen in de Verenigde Staten zijn op dit moment verdeeld, vanwege de steun van de Biden-regering aan Oekraïne en de voortzetting van militaire ondersteuning aan Israël, ook door linkse leden van de regering.
De hoop van BDS is daarom gericht op de Europese anti-Israël-beweging. Komen de Dorien Balls, Jaap Hamburgers, Gerard Jonkmans van dit land in actie, als de centrale leiding in Ramallah daartoe oproept? Wat niet is kan nog komen, maar in Nederland is het tot nog toe stil.
In Antwerpen geeft, precies op de dag van onze verkiezingen, professor Roschanack Shaery-Yazdi een lezing in een buurthuis, waar ze zal spreken over “de geschiedenis van de huidige situatie in Palestina, en de verschillende vormen van Apartheid en onderdrukking die door de Israëlische regering worden uitgeoefend”. Vreemd genoeg is mevrouw Shaery een specialist op het gebied van vrouwenrechten in Iran en deed zij onderzoek naar conflicten en mensenrechten in Syrië en Libanon. Ze heeft geen enkel wetenschappelijk artikel over de situatie in Israël geschreven. Maar dat neemt niet weg, dat het een interessante lezing zou kunnen worden.
In Ierland tenslotte en dan hebben we alle gepubliceerde activiteiten behandeld, gaat de BDS beweging als vanouds klanten van supermarkten lastigvallen en ze proberen ervan te overtuigen geen Israëlische waar te kopen.
Mijn theorie, dat het in Europa op het Palestijnse front rommelt, als er in Israël raketten vallen of grote onrust plaats vindt, wordt hiermee danig op de proef gesteld. De hele academische boycotbeweging van vorig jaar lijkt als een plumpudding in elkaar gezakt. Vorig jaar werd er op zeer korte termijn een “discussie bijeenkomst” georganiseerd, nadat docenten een zaaltje hadden gereserveerd. Nadat de bijeenkomst op de Leidse Universiteit onder deze voorwaarden en met Dina Zbeidy als voorzitter, niet door kon gaan, werden er protestbijeenkomsten georganiseerd, waarin de vrijheid van meningsuiting en de academische vrijheid ter discussie werden gesteld. Deze hele groep studenten lijkt nu niet meer actief te worden.
De plaatsvervangende Minister van Buitenlandse Zaken van de Palestijnse Autoriteit in Ramallah, Dr. Amal Jadou Shaqqa, kwam vorige week op bezoek in Nederland. Zij gaf een lezing, met de prangend titel “Heeft de Twee-Staten-Oplossing nog een kans?”, op de Leidse Universiteit. De volgende ochtend ontbeet zij met de geachte afgevaardigden Agnes Mulder (CDA), Tom van der Lee (GroenLinks) en Tunahan Kuzu (DENK).
Parlementariërs met Amal Jadou
De rol van Amal Jadou in het vredesproces van het Midden-Oosten is vooral van belang, omdat zij op de prestigieuze Harvard Universiteit is gepromoveerd op het thema “Indianen en Palestijnen“, waarbij zij de overéénkomsten en verschillen tussen de twee onderdrukte prachtvolken treffend tot uitdrukking bracht.
Ik heb er als antropoloog zijnde al vaker op gewezen, dat de Arabische bevolking in Israël en op de Westelijke Jordaanoever steeds meer als “authentiek bedreigd volk, met een unieke cultuur” wordt weggezet. In 2011 schreef ik al over deze vergelijking: “Blijkbaar hebben Cultureel Antropologen iets met Indianen, Touaregs en Palestijnen. Ik weet niet wat het is. Zou ik ook zo geweest zijn? Het moet wel een soort van “terug naar de natuur”- idee van de “edele wilde” gecombineerd met de steun voor de eeuwige revolutionaire underdog, die toch blijft vechten voor zijn onbereikbare doel, zijn Je moet toch wat.” Het proefschrift van Amal Jadou sluit naadloos aan deze mythe aan.
Van een hoog-opgeleide diplomaat mogen wij verwachten dat de mogelijkheden en onmogelijkheden van een vredesproces benoemd kunnen worden. Intussen zijn we na alle bombardementen en beschietingen wel weer eens toe aan serieuze vredesbesprekingen, dus ik zou oprecht geïnteresseerd zijn geweest, als Amal Jadou deze mogelijkheden tot een nieuwe dialoog zou presenteren. Helaas kwamen de ruim negentig toehoorders op de Leidse Universiteit weer bedrogen uit.
De schuld voor het mislukken van het vredesproces en de oprichting van een Palestijnse staat werd tijdens de lezing geheel bij de staat Israël gelegd. Ze noemt daarbij het Oslo vredesproces, waarna de Israëlische premier Rabin door een Israëliër werd vermoord. Ze vergeet daarbij te vertellen, dat het terrorisme van de Palestijnse gewapende groepen tijdens dit proces onverminderd doorging. Premier Rabin waarschuwde 11 maanden voor zijn dood nog voor dit geweld.
Vooraan rechts: Gerard Jonkman van The Rights Forum
De tweede memorabele poging tot vrede vond in 2000 en 2001 plaats. In die onderhandelingen werd 94 tot 96% van de Westelijke Jordaanoever en grote delen van Oost-Jeruzalem aan de Palestijnen beloofd. Amal Jadou beweert in haar lezing, dat Israël de stekker uit deze overeenkomst heeft getrokken. In werkelijkheid stelde Yasser Arafat teveel voorwaarden en kwam steeds op toezeggingen terug.
Deze beweringen van Amal Jadou op de Leidse Universiteit, zijn dan nog de minst schokkende. Ernstiger is het, dat zij de terreurgroep Hamas als zijnde een “politieke groepering die Israël niet erkent” kwalificeert. Ik hoop dat de Leidse studenten kunnen googelen en deze leugen zelf gaan ontmaskeren.
Ook sprak ze over de Joodse lobby in de Verenigde Staten, die de oorzaak is voor steun van dat land aan de staat Israël.
In grote lijnen heeft Amal Jadou natuurlijk gelijk als zij stelt, dat de situatie voor de Palestijnen vrij hopeloos is. De aandacht van de wereld gaat nu uit naar Syrië en Oekraïne. Verkiezingen op de Westelijke Jordaanoever steeds uitgesteld. Hamas regeert met harde hand. Het conflict met Israël wordt steeds grimmiger. Genoeg reden dus, om eindelijk weer eens aan de onderhandelingstafel plaats te nemen. De oorzaken en redenen die tot deze uitzichtloze situatie hebben geleid worden echter door de plaatsvervangende minister schematisch, gesimplificeerd en foutief gepresenteerd.
Op 16 december 2022 stierf de oprichter van de Communistische Partij Filipijnen (CPP), José Maria Sison, op drieëntachtig jarige leeftijd, na een jarenlang asiel in Nederland, in een Utrechts ziekenhuis. Sison was tevens oprichter van de terreurorganisatie New People’s Army (NPA), dat op zijn hoogtepunt 26.000 strijders in de Filipijnse jungle onder de wapenen had. In 1977 werd Sison opgesloten en kwam in 1987, na zijn vrijlating naar Nederland.
Mohammed Khatib van Samidoun
In Nederland werd de strijd op afstand verder gevoerd. Zo werden in 1990 in Zurich nog anderhalf miljoen valse dollarbiljetten in beslag genomen, die mogelijk van José Maria Sison afkomstig waren en bedoeld voor het Filipijnse jungle-leger. De overige tijd van 1990 tot de huidige dag werd gebruikt voor het bestrijden van tegenstanders en het in hoger beroep gaan om een verblijfstatus te bemachtigen. Sison werd in 2008 nog van zijn bed gelicht na de verdenking dat hij opdracht tot drie moorden zou hebben gegeven. Daarvoor bleek te weinig bewijs. Sison noemde zich bij die gelegenheid ’een denker, geen vechter.’
Een opmerkelijk dieptepunt in de relatie met de Nederlandse staat ondervond Sison op dinsdag 13 augustus 2002, toen van de ene op de andere dag zijn bankrekeningen werden geblokkeerd. Hij bleek op de terreurlijst te staan en dat betekent: geen bankverkeer, geen betaalpasjes, geen verzekeringen, geen reispapieren. ,,Van de ene op de andere dag was ik blut, dakloos en mijn bewegingsvrijheid kwijt”, vertelde Sison destijds aan het NRC.
Thomas van Beersum is weer van de partij
De velen vragen zich af wat de Filipijnse strijd, behalve de opmerkelijke overéénkomstige klank, nou met Palestijnse strijd te maken heeft. Bij vele manifestaties van PFLP mantelorganisatie Samidoun zien we zowel Arabieren, Nederlanders als ook Filipijnen. De voormalige strijder van de “Studenten voor Rechtvaardigheid in Palestina”, Thomas van Beersum, was half Filipijns. Zijn vriend Said R. had destijds in 2014 een Filipijnse vriendin.
Een andere overéénkomst is de financiering van de gewapende strijd door activisten in ballingschap. Zo werd tegelijkertijd met José Maria Sison, ook de Palestijnse stichting Al Aqsa in 2003 op de terreurlijst gezet en kon in Nederland lange tijd niet opereren. Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed moest schielijk een andere stichting oprichten en zet zijn financiële activiteiten nog steeds voort. Daarbij worden humanitaire doelen mogelijk gemengd met andere financiering. Vermoedelijk worden Filipijnse- en Arabische ballingen in Nederland gedwongen een deel van hun geld af te staan.
Samidoun-International bestuurslid Thomas Hofland was uit zijn Amstelveense studentenflat nedergedaald om met gebalde vuist afscheid van de Filipijnse communistenleider Sison te nemen. Ook overige leden van Samidoun waren aanwezig. Mohammed Khatib, de Europese leider van Samidoun, hield een toespraak. Zelfs SRP-veteraan Thomas van Beersum, die tegenwoordig in de Kwantum-reclame met kerstbomen acteert, bewees de oude strijder de laatste eer.
De marxistisch-leninistische praktijk van Samidoun lijkt de laatste tijd op een doden-cultus. Vorig jaar waren de leden al helemaal naar Libanon afgereisd om de vijftig jaar geleden uit zijn auto geblazen PFLP-terrorist Ghassan Kanafani te herdenken en verder houden ze zich vooral bezig met de doden die in Israël en de bezette gebieden vallen. Van een echte gewapende strijd komt het God zij dank tot nog toe in West-Europa niet.
Als zelfs de Noord-Korea-adept Dermot Hudson in zijn lijfblad Morning Star een lans voor de oude gevelde reus breekt, dan mogen we met recht uitroepen:”Met deze vrienden heeft José Maria Sison geen vijanden meer nodig!!”
Waar is de tijd gebleven, toen rechercheurs van de politie nog de mierenlijkjes van het type Lasius fuliginosus van een laars van de verdachte moesten schrapen en door middel van het raadplegen van een mierendeskundige aan konden tonen, dat de verdachte in het bos was geweest, waar het lijk was gevonden. Voorbij, voorbij die tijd. Tegenwoordig moeten de opsporingsambtenaren een ICT-cursus volgen , om nog bij de tijd te blijven. Vier voorbeelden.
1) Dode vrouw in Zeeland Niemand weet wie de doodgeschoten vrouw is, die in de zomer van 2019 in een groenstrook in het dorp Westdorpe (Zeeuws-Vlaanderen) wordt gevonden. Tot in Roemenië worden foto’s verspreid, maar goede raad is duur. Pas twee jaar later wordt de moord opgelost. De echtgenoot van de vrouw sterft en dan blijkt, dat ze nooit als vermist is opgegeven. DNA-analyse toont aan dat deze vrouw uit Duinkerken (Frankrijk) dezelfde is als de vermoorde vrouw in Westdorpe.
Nog opmerkelijker dan het DNA onderzoek is, dat de politie nog kentekens en telefoonnummers van mensen die twee jaar eerder de grens zijn overgestoken, kan achterhalen. Niet alleen de loggegevens van mobiele telefoons worden zo lang bewaard, ook de kentekens kunnen automatisch met camera’s uitgelezen worden en zo lang bewaard.
De boven ons gestelde autoriteiten weten dus waar je twee jaar geleden was. In dit geval worden deze technieken constructief gebruikt en kunnen de rechercheurs aantonen, dat de echtgenoot van de vermoorde vrouw op de plaats delict is geweest.
2) De Tramschutter
“haatdemocraat” Gökmen Tanis
Gökmen Tanis pleegde op 18 maart 2019 op het 24 Oktoberplein te Utrecht, één van de ernstigste terroristische aanslagen tot nog toe in Nederland uitgevoerd. Hij schoot op die dag in een tram drie mensen dood en verwonde er zeven. De aanslag vond plaats om 10:45 en Gökmen werd al om even over zessen in Utrecht opgepakt. Hoe heeft de opsporing zo snel kunnen gaan?
Gökmen was naar het huis van een vriend aan het Oudenoord te Utrecht gevlucht. Hij logde om 18:00 uur in voor internetbankieren bij zijn bank, op een mobiele telefoon die hij van een vriend had geleend. Onmiddellijk daarna wist de politie waar hij was. Een opmerkelijk opsporingsresultaat, dat alleen door geautomatiseerde digitale opsporing mogelijk is.
Technisch gezien, kan deze actie alleen met een zogenaamde “notifier” zijn uitgevoerd. De politie was op de hoogte van de naam van Gökmen en heeft alle banken verzocht de “notifier” bij zijn naam aan te zetten. Dat zijn reeds bestaande automatismen, die een signaal geven zodra de betreffende persoon inlogt. Direct na het inloggen heeft de opsporingsbeambte het eenduidige IP-adres van het apparaat waar ingelogd is. Daarna moet de telekom-provider bekend maken van wie het apparaat is. In dit geval een mobiele telefoon. Daarna moet de telefoon gelokaliseerd worden. We bedenken ook, dat het intussen al avond geworden was. De systeembeheerders zaten al aan het diner.
Normaal gesproken zou zo’n heel proces van IP-adres naar locatie, dagen zo niet weken lang duren. In dit geval was het resultaat al na enkele minuten bekend. Het kan niet anders dan dat dit tijdens een terreur-alarm geoefend is. Bovendien zijn alle systemen, van banken, telekomproviders en internetbedrijven blijkbaar gekoppeld. Ook hier merken we weer op, dat het doel in dit geval de middelen heiligt, maar we hopen dat dit soort technologie niet in handen van een dictatuur valt.
3) Derk van Wiersum
MAC adres
De aanslag op advocaat Derk van Wiersum op 18 september 2019, werd zorgvuldig voorbereid, maar heel slordig uitgevoerd. De politie beschikte al kort na de moord over videobeelden van auto’s die de weken ervoor in de buurt van het huis van van Wiersum waren geweest. De moordenaars maakten de eerste fout door de bestelauto, waarmee ze gevlucht waren, niet meteen in de fik te steken. Bovendien bleef één van de moordenaars in de auto rijden. De bestelbus beschikte over een Bluetooth communicatiesysteem met een eenduidig MAC-adres. Bij één van de verkeerslichten van Almere werd dit MAC-adres opgevangen, waardoor de politie wist, dat de auto in Almere moest zijn. In en aan de auto werden DNA sporen gevonden van Derk van Wiersum gevonden.
Opmerkelijk detail van deze opsporing is, dat er blijkbaar detectieapparaten aan verkeerslichten hangen. Normaal gesproken worden deze apparaten gebruikt om files te registreren. Nu kan de politie er ook over beschikken. Goed dat de daders zo snel werden opgespoord. We moeten echter wel bedenken dat de detectieapparaten nooit meer weg gaan. In de toekomst weten de machtigen der aarde precies waar je bent en met welke auto.
Plaats delict in de Lange Leidse dwarsstraat
4) Peter R de Vries
Na de moord op Peter R. de Vries op 6 juli 2021 beschikte de politie al meteen over videobeelden en een deel van het kenteken van de vluchtauto. Hoe is het mogelijk, dat de auto met vermoedelijke daders en het moordwapen al een uur later staande werd gehouden?
De politie noemt een medewerker die “pas was begonnen te werken” als degene die door een zogenaamd “SQL-statement” de identiteit van de auto wist te achterhalen. Camera’s op de snelweg konden daarna al snel zien waar de auto reed en de rest is geschiedenis. Die opéénvolging en combinatie van bestaande technieken is een enorme vooruitgang in de opsporingsmethodes. Ik geloof eerlijk gezegd het toeval van een nieuwe collega die de techniek van SQL-statements heeft geleerd niet. Volgens mij bestaan er al geautomatiseerde systemen, waar de politieagent bijvoorbeeld alleen een deel van een kenteken en de kleur van de auto hoeft in te tikken en de mogelijke combinaties rollen er al meteen uit.
BTW teruggave
De automatische kentekenregistratie werd aanvankelijk alleen door de belastingdienst gebruikt op autowegen om te controleren of bedrijfsauto’s ook privé werden gebruikt. Nu is dit kentekenregistratiesysteem blijkbaar al in de criminele opsporing ingebed. Ook bij de opsporing van de moordenaars van Peter R. de Vries zijn de technieken al bekend, maar is de snelheid van opsporing alleen door automatisering en koppeling van de systemen mogelijk.
De nieuwere technieken van automatische gezichtsherkenning en “Artificial Intelligence” maken een doorstroom van persoonsinformatie, zonder tussenkomst van menselijk ingrijpen mogelijk. Ook als je geen auto gebruikt en je mobieltje weggooit, kan je door over een druk bevolkt plein te lopen, door camera’s opgepikt worden en daarna jouw naam aan de bevoegde autoriteiten doorgegeven worden. Ik vraag mij echter alleen af, waarom de overheid niet alle processen zo kundig en vakbekwaam automatiseert. Ik zit nu al een maand op mijn BTW-teruggave te wachten. Kan daar ook even een stagiair met SQL diploma op gezet worden?
Advocatenkantoor Prakken d’Oliveira, bij monde van Brechtje Vossenberg, klaagt CIDI zowel civielrechtelijk- als strafrechtelijk aan, vanwege gepubliceerde artikelen over NGO Al Haq en de directeur Shawan Jabarin. Al Haq en de directeur worden door CIDI met de terreurgroep PFLP in verbinding gebracht. Wat zijn de bewijzen en wat zit er achter?
jekyll and hyde
Bij rechtszaken die over opinies gaan, moet de rechter een afweging tussen het recht van vrijheid van meningsuiting aan de ene kant en de rechten, de eer en goede naam van de beschreven persoon of organisatie, aan de andere kant maken. De vrijheid van meningsuiting is niet oneindig en aan de andere kant moeten publieke personen veel over hun kant laten gaan. Je kan dus niet zomaar naar de rechter stappen als je het met en column of krantenartikel niet eens bent.
De EAJG-voorman Hajo Meijer kreeg van de Duitse rechter geen gelijk, toen hij in de rechtbank de columnist Henryk Broder aanklaagde. Voortaan mogen we, na het oordeel van de Duitse rechter, dus het stempel ‘antisemiet’ op de inmiddels overleden anti-Israël-strijder plakken.
De columnist Hugo Brandt Corstius vergeleek minister Ruding in één van zijn columns met de nazi Eichmann en werd vrijgesproken. Toch zou in de huidige tijd niemand minister Rüding een nazi willen noemen. Het gaat er niet om, of het naar oordeel van de rechter waar is, maar het gaat er om, of je het mag opschrijven. Als een linkse columnist in een gesubsidieerd grachtengordelkrantje zo iets beweert, dan mag het.
PFLP terrorist Ziyad Hmeidan
Het zal dus voor advocatenkantoor Prakken d’Oliveira nog heel moeilijk worden bij de rechter gelijk te krijgen en CIDI te laten veroordelen. In een opiniërend artikel mag nu eenmaal veel meer dan in andere intermenselijke communicatie. Het gaat Prakken d’Oliveira dan ook helemaal niet om de waarheid of om werkelijk menselijk leed. Het gaat er om CIDI te intimideren en het leven moeilijk te maken.
Welke bewijzen heeft CIDI? Sinds het jaar 2009 wordt directeur Shawan Jabarin in Nederlandse kranten met terrorisme en de PFLP geassocieerd. In dat jaar mocht de zogenaamde ‘mensenrechtenactivist’ Israël niet verlaten om in Nederland de Geuzenpenning in ontvangst te nemen. Israël beschouwt deze man al jaren als veiligheidsrisico. In het Haarlems Dagblad van 9 maart 2009 wordt Shawan Jabarin geciteerd: “Jabarin maakt er geen geheim van dat hij in zijn jeugd actief was in de studentenbond van het marxistische Volksfront voor de Bevrijding van Palestina (PFLP), een PLO-splinter die bekend is geworden door vliegtuigkapingen en andere terreuracties. Hij zegt dat hij al lang zijn banden met het PFLP heeft verbroken, maar vindt daar in Israël weinig gehoor voor. “
In een interview met Guus Valk in het NRC van 10 maart 2009 staat: “In totaal”, rekent Jabarin na, “heb ik acht jaar in Israëlische gevangenissen gezeten. Israël probeert me het werken ook buiten de gevangenis zo moeilijk mogelijk te maken. Dat ik een gevaar zou zijn voor de veiligheid van Israël, is geen rationeel argument. Dan zouden ze juist blij moeten zijn dat ik even in Europa zit.”
Bij een eventuele rechtszaak zal advocaat Brechtje Vossenberg moeten bewijzen, dat Shawan Jabarin een nette onomstreden man is, die helemaal verbaasd was, opeens een terrorist genoemd te worden. Na deze artikelen in Nederlandse kranten kan zij dat niet meer aantonen. Het is een omstreden man, die al vanwege zijn lidmaatschap van de PFLP in de gevangenis heeft gezeten.
Jabarin krijgt nog een ander verwijt te verduren. Hij zou drie voormalige PFLP-terroristen voor zijn organisatie Al Haq hebben geworven. Dat verwijt staat in de brochure “Terrorists in Suits” (terroristen in nette pakken) van het Israëlische ministerie van public affairs en diplomacy. Shawan Jabarin wordt in deze brochure maar liefst 19 keer genoemd. Onder andere met de volgende passage:
Al-Haq and its ties to the PFLP terrorist organization. (page 36)
Al-Haq, an NGO which is one of the leaders of the campaign to promote boycotts and the delegitimization of Israel, is led by Shawan Jabarin, a former senior operative of the Popular Front for the Liberation of Palestine terrorist group, who has served several prison sentences due to his terrorist activity. Al-Haq has partnerships with a range of Palestinian and European NGOs which also promote BDS. Jabarin, Al-Haq’s General Director, employs at the NGO other former PFLP operatives who have also served prison sentences” other Al-Haq employees with ties to PFLP:
A. “Ziyad Muhammad Shehadeh Hmeidan – Hmeidan worked at Al-Haq from 1996 or earlier until 2017 as the Director of the Skills and Training Department. He was arrested in 1996 and again between 2005-2007 for illegal military activity in the PFLP. The 2006 warrant for the extension of his administrative detention stated that Hmeidan “was closely affiliated with terrorist operations in the Popular Front for the Liberation of Palestine. The confidential evidence provided reliably demonstrates that the threat the respondent poses is yet to pass… Examination of the detainee’s character shows that it is fair to assume that the threat the respondent poses will not decrease in the coming months.”
C. Zahi Abdul Hadi Muhammad Jaradat – Jaradat has been working for Al-Haq for several years and is responsible for operations, management, fundraising and the NGO’s budget. He was arrested several times in the past for military activities in the PFLP between 1988-1992.”
D. Majed Omar Daud Abbadi – Abbadi worked at Al-Haq for several years until 2016 as Project and Planning Director. He was arrested in the early 1990s for his activities in the PFLP.
De aanklachten tegen CIDI passen in een hele reeks acties en rechtszaken van advocatenkantoor Prakken d’Oliveira, tegen Israël en tegen personen en organisaties die met Israël te maken hebben. Vaak worden deze aanvallen samen met Al Haq en het NRC uitgevoerd. Brechtje Vossenberg maakt zich schuldig aan ‘lawfare’, de voortzetting van de terroristische strijd met andere middelen; “Lotta Continua” !
