communicatie, ICT, media, blog en publicatie

LIDLCategory Archives

Antropologische Verkenningen bij de LIDL

Door de crisis, veroorzaakt door de banken, Europa en de globalisering, om maar even een paar schuldigen aan te wijzen, worden bewoners van Eindhoven, die vroeger nog tot de middenklasse gerekend konden worden, in toenemende mate gedwongen hun boodschappen bij de goedkopere supermarkten zoals ALDI en LIDL te doen. Als die supermarkt ook nog in de “Vogelaarwijk”, ook wel “Krachtwijk”genoemd, de Bennekel gelegen is, kan de Cultureel Antropoloog elke zaterdag weer interessante waarnemingen doen.

Ik zal er wel niet op kunnen promoveren, aangezien in het onderstaande verhaal de “subjectieve waarneming” de wetenschappelijk verantwoorde objectiviteit overschaduwt, maar het zijn toch waarnemingen in het kader van de “articulatie van productiemiddelen” en “ethniciteit”.

De Pinkassa
Bij de LIDL in de Bennekel staat met levensgrote letters, twee keer, dat de linker kassa’s pinkassa’s zijn, waar je dus niet met contant geld kunt betalen. Elke twee minuten roept het kassameisje naar de in lange rijen voor de kassa wachtende klanten: “Pinkassa”.  Bij zo’n gedifferentieerde situatie, namelijk twee verschillende kassa’s voor één en dezelfde handeling, zijnde het betalen, komen de klanten met een migratie-achtergrond in de war. De derde generatie Turken en Marokkanen kunnen het woord “pinkassa” nog wel duiden, maar een groot deel van de bewoners, bestaat uit contractarbeiders uit Polen en Roemenië, die het woord niet verstaan. Bovendien krijgen ze het loon contant uitbetaald, want tijdelijk een bankrekening aanvragen, heeft weinig zin.

Steeds weer moet iemand, die reeds alle boodschappen op de band heeft liggen en die wil betalen, doorverwezen worden naar een andere kassa, met de nodige opschudding tot gevolg.

Middenklasse
Er geldt bij de ALDI en de LIDL één gouden regel : Niet mee bemoeien en niks zeggen. Dus als er iemand alle boodschappen weer in zijn wagentje moet laden en naar de volgende kassa wordt gestuurd, dwars door alle wachtende rijen heen, dan kijk je zwak glimlachend weg en laat het allemaal gebeuren.

De leden van de middenklasse, met neerwaarts gerichte sociale mobiliteit, hebben het vroeger beter gehad, maar zitten nu even, door ontslag of moeilijk verkoopbaar huis, of faillissement, krap bij kas. Ze worden door de antropoloog, qua uiterlijke kenmerken, herkend aan de kleding. De mannen dragen vaak een sjaaltje en tweed-colbert. De vrouwen hebben hun kleding vroeger bij een boutique gekocht: Lange shawls, over de schouder gedrappeerd, tassen met bekende dure merknamen. Als je ze later vanuit de winkel zou volgen en dat is helemaal niet zo raar, tenslotte doen we hier participerende observatie, zou je zien, dat ze in een Volvo van de één na laatste versie stappen.

Verantwoording
Toen de crisis begon, wilden de middenklasse mannen zich nog wel eens tegenover de rest van het winkelende publiek verantwoorden , door te roepen dat LIDL zulke “verrekte goeie wijn” had. Maar intussen weten ze, dat ze hier zwijgend hun noodzakelijk levensbehoefte kunnen inkopen, zonder praatjes. Dat wordt echter anders, als een lid van de gemankeerde middenklasse meent dat er een ongeschreven regel wordt overtreden en er ingegrepen moet worden. Gaat iemand uit rij één, met zijn volgeladen karretje, dwars door de overige rijen naar rij vijf en voegt zich daar , zonder iets te zeggen of te vragen, quasi voorkruipend, in de rij, dan kan de geplaagde Volvorijder zich niet inhouden en gaat “het verkeer regelen”. Hij probeert de invoeger er, met behulp van zijn subjectieve op liberale grondbeginselen gestoelde wereldbeeld, toe te bewegen, achteraan aan te sluiten. “Want dat is wel zo eerlijk”

Clash of Civilisations
Door andere winkelenden op de eerlijkheid van het achteraan sluiten te wijzen, overtreedt de ‘downward mobilized middle class’-klant twee regels tegelijkertijd. Regel één: “Nooit praten tegen andere klanten. Regel twee: “Bij God en in Nederland bestaat geen ‘eerlijkheid'”. Als je gefucked wordt moet je niet bewegen en vooral stilstaan. Geen gekke dingen doen. Je verstaat toch geen zak van wat die anderen zeggen. Het is dan ook opvallend dat ook nu weer de overige wachtenden niets zeggen, er zich niet mee bemoeien en wegkijken. Wij hebben de tijd.

Intussen heb ik me bij kassa drie gevoegd en vraag aan het aardige winkelmeisje waarom ze nu een zwarte strak zittende hoofddoek draagt, in plaats van de ruim zittende kleurige van de vorige week. “Is dit een teken van radicalisering”, wil ik graag weten. Ze glimlacht en zegt: “De andere zit in de was. Prettige dag nog.”

Biologische Melk

Afbeeldingsresultaat voor biologische melkJullie weten natuurlijk nog wel, dat ik mijn boodschappen het liefste bij ALDI en LIDL doe. In Duitsland geleerd. Je hebt minder merken, dus minder keuze en altijd de laagste prijs. Maar er zijn veel meer voordelen. De clientele bestaat voor 70 % uit mensen behorende bij een etnische minderheid. Over deze mensen wordt veel geklaagd de laatste tijd, maar dat is qua winkelgedrag volkomen ten onrechte.

Ze gaan niet tegen je praten. Ze dringen niet voor en als ik er even langs moet om in de volgende rij te komen dan hoef ik alleen maar even met mijn wagentje tegen het wagentje naast me te botsen en hij gaat al opzij. Daar doen die etnische mensen geheel niet moeilijk over.
Door de economische crisis dreigt daar verandering in te komen. Steeds meer arbeiders van DAF, ASML en Philips verliezen hun baan en wat gaan die mensen dan als vanzelf doen? Bezuinigen. Met desastreuze gevolgen voor de winkelcultuur mag ik wel zeggen. Vandaag nog komt er zo’n nieuweling binnen en begint vragen aan het personeel te stellen!!  Absoluut taboe!
“Waar staat de biologische melk?” De Antilliaanse man naast me kromp even in en ik ook. Het was een gezamenlijk lichamelijke reactie op deze inbreuk op de ongeschreven regels van de prijsvechters. Bij LIDL is er maar een soort melk en dat is gewone volle melk. Niet zo moeilijk doen.

Loop ik even verder, langs de vrieskisten en dan komt er zo’n frisse Mid-Vijftiger met zo’n keurige Hugo Boss jas naast me staan en zegt: “U heeft ook een lange boodschappenlijst”. Alsof hij een oneerbaar voorstel aan me heeft gedaan! Gauw doorlopen!

Na betalen de deur uit en langs de Roemeense zigeuner met zijn eentonige deuntje. Geen fooi geven! Crisis! Daarna nog even naar de Albert Heijn voor de tappenade en de cordon bleu. Tenslotte heb ik nog steeds een baan en de roebel moet rollen. Zie ik links vanuit mijn ooghoeken die frisse Mid-Vijftiger weer aan komen sjokken. Daar heb ik helemaal geen zin in. Wie weet wat hij straks bij de vrieskast van AH weer tegen me gaat staan te leuteren.

Heb ik eerst maar een kwartier geprobeerd Miss Moneypenny op te bellen, maar ze was niet thuis.

Van het Volk en vóór het Volk

Door Keesjemaduraatje
Dat heeft de Volkskrant mij allemaal aangedaan. Femke zegt het nu ook. Zomaar een lullig bericht plaatsen en het dan zo verpakken dat het een citaat lijkt van een over het paard getilde kraakschrijfster die denkt dat ze nu wat te zeggen heeft, terwijl ze tijdens de Vondelstraatrellen nog gewoon een 10-jarig meisje was, dat in Overijssel, bij vader en moeder op de bank zittende, ons ’s avonds om achtuur op het journaal, op de bariccades zag staan.
Ik ben erg kwaadaardig en wraakzuchtig, dus ik dacht bij mezelf: “Ik zal ze eens in hun portemonnee pakken”. Op zaterdag deze keer geen Volkskrant gekocht maar wel het Gereformeerde Dagblad Trouw, dat zowiezo veel beter is en waar ik zelf tot tweemaal toe en dat mogen jullie best weten, heel erg trots ook nog, een artikel over mijn belevenissen met de, nu zo in de belangstelling staande krakers, heb geschreven.
Wat lees ik in Trouw vanochtend? “Feminisme in de Jaren Tachtig” Ik zeg tegen mijn vrouw, dat is wat voor jou. Jij wilde toch altijd op woensdagavond in het kraakcafé Molli in de Pijp alleen met vrouwen zitten? Mijn vrouw weigert het artikel te lezen, alleen al uit zelfbescherming en zegt tegen me: “We moeten vóóruit kijken” Er is nu zoveel te beleven en te doen. Bijvoorbeeld het huis schoon maken. Tsjaa, dat is nog hetzelfde gebleven. Of je in een kraakpand woont of in een gewoon huis.

Qua bed en omgeving van het bed ben ik nog steeds een kraker. Er liggen stapels kranten, boeken en tijdschriften en tot mijn stomme verbazing ook nog berekeningen van zeekundige geografische posities van de Golf van Riga. Nou ja. Opgeruimd. Ik graaf nog een beetje verder en dan zie een notitie liggen. Wat staat daar nou?

Mattheus 26:52  “Keer uw zwaard weder in zijn plaats; want allen, die het zwaard nemen, zullen door het zwaard vergaan.”

Ik vraag nog aan mijn vrouw: “Zou dat nou toeval zijn, dat juist op dit moment, nu de kraakbeweging zo ter discussie staat, ik deze bijbeltekst vind?”  Nou dat dacht ze niet. Er ligt zoveel troep, daar zit altijd wel iets treffends bij. Dus daar sta je dan, met je goeie gedrag.

Daarna naar de Lidl, hoewel de Eerste Stuurman en overigens, ik weet niet of jullie dat interessant vinden, de schrijver van het eerste kraakhandboek in Duitsland, die dus, gezegd heeft dat alle linkse mensen in Duitsland nu Lidl boycotten, omdat de arbeidsomstandigheden er niet goed zouden zijn. Nou daar merk ik helemaal niets van als ik daar inkoop. Gewoon heel erg gezellig, de Lidl op het Keizer Karelplein in Eindhoven.

We rijden terug. Op de achtergrond zingt Marianne Weber: “Vraag Je Niet Meer Af Waarom” en nu weten we het zeker. Het is ergens goed voor geweest.