De Erasmus Universiteit Rotterdam heeft uitvoerig antwoord gegeven, op de WOO vraag van The Rights Forum, naar contacten met Israëlische universiteiten. Op de website van de EUR staan alle uitwisselingsprogramma’s met universiteiten in Israël keurig opgesomd. De vraag naar contacten van de EUR met Joodse organisaties wordt echter niet beantwoord. Heeft The Rights Forum zijn hand overspeeld? Is de Dries van Agt-club te ver gegaan?
Geen enkele universiteit is zover gegaan ook de contacten van de universiteit met Joodse organisaties op te sommen. The Rights Forum is daartegen in beroep gegaan en vangt ook bij de beroepscommissie bot. Op 6 april 2023 schrijft de Adviescommissie voor Klachten en Bezwaarschriften van het College van Bestuur van de EUR: “Ongelijke behandeling op basis van religie of afkomst wordt ten sterkste afgewezen. (…) Het vizier richten op een specifieke groep burgers (waaronder ook medewerkers, studenten en alumni van de Erasmus Universiteit Rotterdam) zorgt voor gevoelens van onveiligheid, onrecht en discriminatie.”
Nu kan The Rights Forum nog een keer tegen dit besluit in beroep gaan en daarna een procedure bij de bestuursrechter starten. De pro-Palestijnse studentenorganisaties noemen deze juridische weg: “De universiteiten voor de rechter slepen.” Opvallend detail in dit rumoer is echter, dat op de website van The Rights Forum op geen enkele manier melding van een gerechtelijke procedure wordt gemaakt. Op de anti-Israëlische website BDS NL wordt Rights Forum directeur Gerard Jonkman wél geciteerd. Hij vertelt daar een regelrechte leugen, namelijk dat The Rights Forum bij de bezwaarcommissie van de EUR gelijk heeft gekregen. Dat klopt niet, want The Rights Forum heeft gefaald.
Intussen is het WOO-verzoek van The Rights Forum steeds dieper in de bruine drab gezakt. Het verzoek naar inzage in contacten met Joodse organisaties wordt door vele vele commentatoren als antisemitisch ingeschat. Ook in de Tweede Kamer worden intussen door Gert-Jan Segers (ChristenUnie) en Ulysse Ellian (VVD) kritische vragen over de antisemitische strekking van het WOB-verzoek gesteld.
Het is tragisch, dat een stichting die zegt op te komen voor mensenrechten, nu juist Artikel 1 van de Nederlandse Grondwet aan zijn laars lapt. Waakzaamheid is echter geboden, want met Nederlandse rechters weet je het nooit. De rechter zal de wet WOO moeten toetsen aan de discriminatiewetgeving. Indien de weegschaal van de Nederlandse rechtspraak de verkeerde kant op slaat, zullen we in actie moeten komen.
Ondanks de ferme taal van burgemeester Ada Colau, onderhoudt de Catalaanse stad Barcelona nog steeds sterke banden met Israël en vaart er wel bij. Het Israëlische bedrijf IRP Systems, dat innovatieve elektrische treinen en -auto’s levert, opent een nieuw kantoor en research centrum in Barcelona. De zogenaamde BDS boycot van burgemeester Ada Colau wordt daarmee doorbroken.
Ada Colau wordt in het zadel gehouden, om de Catalaanse afscheidingsbeweging in te dammen en mag zich kandidaat stellen voor een tweede termijn als burgemeester van Barcelona. Dat zij met haar beleid tegen toerisme en vóór huurders en krakers de gehele Catalaanse economie onderuit haalt, is voor de Spaanse geheime dienst alleen maar een pré. De extreem-linkse voormalige activiste beweegt zich nu vooral op het terrein van de symboolpolitiek. Intussen probeert de Catalaanse economie zich te herstellen en vaart een eigen koers.
De anti-Israëlische BDS-activisten lopen tegen grote beperkingen op. Op ambtelijk niveau kunnen ze eventueel een boycot tegen de Israëlische staat uitroepen. Dat heeft Barcelona ook al gedaan. Op economisch gebied is dit echter onmogelijk. Israël heeft een handelsverdrag met de Europese Unie en een individuele lidstaat kan zich daar niet zomaar aan onttrekken. IRP systems kan dus gewoon een kantoor in Barcelona openen en zorgt daarmee voor extra werkgelegenheid in Spanje en de rest van Europa.
Na bezoek aan de massamanifestatie “75 jaar Nakba: het Palestijnse verleden/heden”, georganiseerd door de PAX “vredesorganisatie” en Arminius debatcentrum, vragen wij ons nieuwsgierig af: “Waarom een echte PFLP-terrorist uitnodigen, als je hem vervolgens nauwelijks aan het woord laat?
Zijn we misschien met zijn allen in een opzetje van de gezellige Brabander Thomas van Gool van Pax getrapt en hebben we juist reclame voor de bijeenkomst gemaakt, door er op te wijzen, dat Salah Hamouri een terrorist is en dat Pax hem geen podium zou moeten geven? We weten het niet!
Tijdens de bijeenkomst worden de Joodse- en pro-Israëlische organisaties die tegen de bijeenkomst gewaarschuwd hebben, genoemd. PAX heeft echter besloten de bijeenkomst gewoon door te laten gaan. Er is geen extra onderzoek gedaan. Het wordt blijkbaar eerder als een pré, dan als een gevaar gezien. De reputatie van PAX wordt er blijkbaar niet door aangetast. Ministerie en kerken blijven gewoon aan PAX doneren. Het Midden-Oosten-debat in is in Nederland al zodanig gepolariseerd, dat als CIDI, CJO en NIW roepen dat Salah Hamouri een terrorist en lid van de PFLP is, dat volkomen in de wind geslagen wordt. Deze organisaties worden als Israël-lobby gezien en als “de lange arm van Israël”.
Bij het naar buiten lopen, na de voorstelling, word ik aangesproken door de die-hard revolutionair Jacob Bodden, van Revolutionaire Eenheid en Samidoun. Hij vraagt zich af, of ik binnen bang ben geweest, met zoveel terroristen. Nee, bang ben ik niet geweest. Ik ben eerder bezorgd, dat de terreur en het antisemitisme van de Palestijnse strijdgroepen op deze manier mainstream wordt gemaakt. In de zaal zitten voormalige diplomaten, medewerkers van NGO’s en veel studenten. Niemand vraagt zich af of het misschien te ver gaat om iemand uit te nodigen, die een rabbijn om heeft willen leggen, die samen met andere PFLP-gevangenen een hongerstaking begint en na zijn vrijlating met een PFLP-vlag zwaait. Hoeveel bewijs wil je nog meer hebben? PAX wil helemaal geen bewijs zien, want blijkbaar is dit nu hun business model geworden. PAX hoort nu helemaal bij de pro-Pal-movement.
Berber van der Woude is een voormalige diplomaat in Ramallah, die vanwege uitblijvende Nederlandse steun aan het strijdende Palestijnse Volk, haar baan heeft opgezegd. Diplomaten kunnen niet altijd zeggen wat ze denken. Om diplomaat te kunnen worden, heb je bijzondere communicatieve vaardigheden nodig en moet je door een zwaar selectieproces. Berber heeft in haar jonge leven al veel meer bereikt dat Jacob Bodden van de Samidoun en de Revolutionaire Eenheid. Ze heeft hoog in de toren gezeten, terwijl Jacob Bodden zijn leven aan het weggooien is. Dat heb ik gisteravond ook tegen hem gezegd. Wat is het verschil tussen deze twee soorten strijders?
Het verschil tussen de diplomaat en de terrorist is, dat de diplomaat schippert, onderhandelt, praat, netwerkt en de terrorist altijd zijn eigen waarheid kan vasthouden, geen compromissen sluit en een vaste koers vaart. De diplomaat moet zijn leven lang zijn mond houden en de terrorist kan altijd de waarheid vertellen. Wat heb je liever?
Als Pax er zo van houdt terroristen uit te nodigen, waarom dan geen terrorist van eigen bodem? Ze zaten allemaal in de zaal. Amin Abou Rashed, de fondsenwerver van Hamas; Ibrahim Al-Baz, de pijpbommensmokkelaar van Fatah; Thomas Hofland, de Nederlandse contactpersoon voor PFLP-mantelorganisatie Samidoum en Jacob Bodden, staat op goede voet met de PFLP-strijders in Libanon. Op deze plaats zou ik uit willen roepen:
In een éénmalige uiting van éénsgezindheid, schrijven diverse media, Joodse- en pro-Israëlische organisaties in persberichten: Geef Salah Hamouri geen podium!
Warrig bericht jongens, goede duiding is van belang om Joodse zaak te kunnen dienen. Wie heeft dit opgesteld? https://t.co/an8lBUyDwq
— Federatief Joods NL (@federatiefjoods) May 8, 2023
Het CJO en CIDI roepen Nederlandse organisaties op om Salah Hamouri geen podium te geven. De advocaat heeft nauwe banden met terreurorganisatie Volksfront voor de Bevrijding van Palestina en is vandaag en morgen in Nederlandhttps://t.co/TfuRFcpKM5pic.twitter.com/jSmPaekE3S
Wat antwoordt de Rotterdamse burgemeester Aboutaleb op de vraag wat dat allemaal moet op vrijdag 12 mei om 20:00 uur, in de debatzaal Arminius te Rotterdam:
Dank voor uw mail. Ik heb kennisgenomen van de informatie die u mij heeft verstrekt. Daarin zie ik als hoeder van de openbare orde en veiligheid en op grond van de Wet Openbare Manifestaties geen reden en ook geen grond om op te treden tegen een dergelijke bijeenkomst. De openbare orde is niet in het geding en samenkomst van welke aard dan ook zijn op grond van de wet toegestaan. Het is niet aan mij een oordeel te hebben over de inhoud noch over de gasten die aan de bijeenkomst deelnemen. Tegenstanders van een dergelijke bijeenkomst kunnen zich in het publieke domein deelnemen en hun standpunt bekendmaken. Bestuurlijk ingrijpen is derhalve niet aan de orde.
Vriendelijke groet,
Ahmed Aboutaleb Burgemeester van Rotterdam
Rutger Wolfson van debatcentrum Arminius reageert als volgt:
“Voor wat betreft de heer Hamouri zien wij geen problemen in het bieden van een podium. De heer Hamouri heeft voor zover wij weten altijd zijn onschuld bepleit , ook in een schikking om een lage gevangenisstraf te voorkomen. ”
Anne Jellema (43) is zelfstandig marketingconsultant en zetelt met haar bedrijf in een kantoor-unit in het voormalige Tropenmuseum te Amsterdam. Vorig jaar september wordt zij door de ABN AMRO bank opgebeld en de bankmedewerker vraagt waar de paar duizend euro die in de afgelopen jaren vanaf twee rekeningnummers op haar rekening gestort werden, voor bedoeld waren. Anne antwoordt dat het geld van haar moeder en haar ex afkomstig is en bedoeld voor persoonlijke uitgaven. Anne Jellema is sinds 2019 bestuurslid van de Stichting ISRAA (Internationale Steun Rechtsstreeks aan Armen).
De 24-jarige Israa Abou Rashed krijgt ook vragen van haar bank, als zij tien Euro in crypto investeert. De ABN AMRO-bank wil weten wat de bedoeling van de investering is. Bovendien vraagt de bankmedewerker wat de betrokkenheid van Israa bij het kinderkamp in het Brabantse Loon-op-Zand, in 2018 georganiseerd door Cultureel Centrum Al Quds in Rotterdam, is. Het is geen toeval, dat zowel de Stichting ISRAA, waar Israa Abou Rashed sinds 14-01-2022 bestuurslid van is, en Cultureel Centrum Al Quds, beide gevestigd zijn op de Vierambachtsstraat 107 te Rotterdam. Dat adres doet bij alle moslimbroederschap-watchers meteen alle alarmbellen rinkelen, maar niet bij de onderzoeksjournalisten van Trouw.
Trouw Het dagblad Trouw doet heel weinig onderzoek en vraagt zich op 1 december 2022 verontwaardigd af, waarom het een bestuursleden van de Stichting ISRAA door een Nederlandse bank zo moeilijk gemaakt wordt. De RABO bank probeerde in 2021 de bankrekening van de Stichting ISRAA op te zeggen. Daar waren jarenlange discussies en schriftelijk verkeer aan vooraf gegaan. De relatie van de Stichting ISRAA met verdachte organisaties, zoals Hamas, in Gaza, zorgden voor zorgen bij de bank. Ook de onbetrouwbaarheid van vroegere bestuursleden van ISRAA werden door de RABO opgemerkt.
Helaas heeft de Rechtbank Amsterdam in een vonnis van 1 september 2021 bepaald, dat de RABO bank de rekening van Stichting ISRAA niet op mag zeggen. Vreemd genoeg staan alle bezwaren en verdenkingen tegen de Stichting ISRAA gewoon in het vonnis van de Amsterdamse Rechtbank.
– De reden van opzegging is het niet transparante transactieverkeer, waardoor de oorsprong en uiteindelijke bestemming van de geldstroom niet duidelijk is vast te stellen.
-De stichting ISRAA heeft geen CBF-keurmerk, waarmee de betrouwbaarheid van de stichting aangetoond kan worden.
-De stichting heeft jarenlang geen accountantsverklaring kunnen overhandigen en reageerde ook niet op aanvragen van de bank hiervoor.
– ISRAA heeft kort na haar oprichting een deel van de activiteiten overgenomen van Stichting Al Aqsa. Volgens de AIVD bestond er een verdenking dat deze stichting terrorisme steunt, onder meer de radicale (en gesanctioneerde) Palestijnse beweging Hamas. Ook de Europese Unie heeft Stichting Al Aqsa op de lijst van verboden terroristische organisaties geplaatst. Uit Kamervragen en uit krantenartikelen die Rabobank in het geding heeft gebracht blijkt van connecties tussen The Mercy Association/ISRAA en Hamas. Dergelijke openbare nieuwsberichten kan Rabobank niet zomaar negeren, te meer omdat onlangs nog is gebleken dat liefdadigheidsorganisaties vaker als dekmantel worden gebruikt om terrorisme te steunen.
Wat niet in het vonnis staat: -Carel Brendel heeft door middel van documenten aangetoond, dat Amin Abou Rashed, de vader van Israa Abou Rashed, bij de Stichting Al Aqsa betrokken is geweest, waarvan de tegoeden zijn bevroren vanwege vermeende financiering van de terreurgroep Hamas.
Carel Brendel krijgt van de rechter wel een veeg uit de pan als er in het vonnis staat: “Ter zitting is verder door ISRAA onweersproken aangevoerd dat alle artikelen uit één koker komen, namelijk uit de koker van [journalist], een journalist die bekend staat om zijn felle anti-islamhouding.”
Verder onderzoek De aandachtige lezer vraagt zich misschien af wie Anne Jellema is en waarom ik nu opeens over deze volslagen onbekende pro-Palestijnse activiste heen val. Wat is er tegen haar in te brengen, behalve dat ze arme weeskinderen in Gaza en Libanon wil helpen? Als het dagblad Trouw iets meer onderzoek naar deze studente Midden-Oosten-Studies had gedaan, dan zou het artikel er misschien anders hebben uitgezien.
Op de wikipedia heeft Anne Jellema er een gewoonte van gemaakt alle artikelen over de Hamas fondsenwerver Amin Abou Rashed in een voor hem positieve richting te veranderen. Er staat bijvoorbeeld nu op Wikipedia, dankzij ingrijpen van Anne Jellema, “dat aantijgingen directe verbanden met Hamas gebaseerd zijn op artikelen van pro-Israelische media“. Bovendien wordt valselijk beweerd: “Abou Rashed zet zich middels verschillende organisaties en activiteiten in voor de Palestijnse zaak. Hij is een veelgevraagd en gerespecteerd spreker over dit onderwerp.” Daarbij wordt niet vermeld, dat alleen aan de moslimbroederschap gerelateerde organisaties respect voor de vader van Israa Abou Rashed hebben.
Er is dus en direct verband tussen twee bestuursleden van de Stichting ISRAA en de Hamas fondsenwerver Amin Abou Rashed. Anne is gerelateerd omdat ze het nodig vindt verkeerde informatie op wikipedia over Amin Abou Rashed te schrijven en Israa Abou Rashed is de dochter van Amin Abou Rashed.
Het Vonnis Het heeft allemaal niet mogen baten. De Amsterdamse Rechtbank veroordeelt Rabobank op basis van de huidige feiten en omstandigheden de bankrelatie met ISRAA voort te zetten, in het bijzonder om de bankrekening met nummer [nummer] in stand te houden en ISRAA daartoe onbeperkte toegang te garanderen.
Het dagblad Trouw, misschien wel de beste krant van Nederland, kiest er voor slechts de halve waarheid op te schrijven en belangrijke feiten niet te onderzoeken.
The Rights Forum van voormalige premier Dries van Agt gaat helemaal los op de IHRA-definitie van antisemitisme, want dat zou geen goede definitie zijn. Ik vroeg de ondertekenaars van zo’n anti IHRA-artikel , Jeff Handmaker en Jaap Hamburger, of ze een betere definitie voor het verschijnsel antisemitisme hebben.
Eerst even naar de IHRA definitie zelf. Die ziet er zo uit:
“Antisemitisme is een bepaalde perceptie van Joden die tot uiting kan komen als een gevoel van haat jegens Joden. Retorische en fysieke uitingen van antisemitisme zijn gericht tegen Joodse of niet-Joodse personen en/of hun eigendom en tegen instellingen en religieuze voorzieningen van de Joodse gemeenschap.”
De IHRA definitie
De activisten van The Rights Forum zijn om twee redenen tegen deze definitie: In zeven van de elf voorbeelden die bij de definitie horen, wordt de staat Israël genoemd. De tegenstanders van de IHRA definitie zijn bang dat ze geen kritiek op de staat Israël meer mogen leveren. Een meer persoonlijke reden is, dat de Joodse instanties en -organisaties die in Nederland de IHRA definitie ondersteunen, door deze tegenstanders als de “Israël-Lobby” worden gebrandmerkt.
Dr. J.D. (Jeff) Handmaker van de Erasmus Universiteit en het International Institute of Social Studies (ISS) reageert snel en afstandelijk op mijn vraag wat volgens hem een betere definitie van antisemitisme is. Handmaker is een virulente ondersteuner van de academische boycot van Israël en heeft geen zin uitgebreid met mij te corresponderen, maar hij geeft wel antwoord.
Kees Broer:
Hello Jeff, We met each other last year during the apartheidsweek in The Hague. I have read the article about the IHRA definition of antisemitism, you wrote together with Adri Nieuwhof, Wim Scholten and Jaap Hamburger. My question after reading your arguments: What is your definition of antisemitism?
Jeff Handmaker:
Hello Kees, What is your definition? Kind regards, Jeff.
Ik vond het een flauwe tegenvraag. Ik vraag een docent van de EUR wat zijn definitie van antisemitisme is, maar hij kan alleen met een tegenvraag antwoorden. Dat is volgens mij zwak. Kees Broer:
Hello Jeff, thanks for you fast reply. As you might know, my topic is the “pro-Palestinian activism in the Netherlands”. I wrote two books about that: “Vijftig jaar Palestina Komitee” and “De Boycot van Israël”. I am not specialized in the topic of antisemitism and the definition of antisemitism.
The reason I have asked you about a better definition then the IHRA definition is, because you criticize the IHRA definition of antisemitism, without formulating a better definition. In the article you write: “geen serieus mens zal ontkennen dat antisemitisme, net als andere vormen van racisme, haat en intolerantie, een belangrijk maatschappelijk probleem is,….” Here I read, that you place antisemitism in the same category as racism, and other discrimination. In that sense that you don’t describe the phenomenon antisemitism as a separate category or something unique. Is this correct?
In case you want to know my view on the subject. I observe that antisemitism is always connected with conspiracy theories. In that sense differs from other forms of hate speech.
Thanks in advance for you answer.
De flauwigheid van Handmaker wordt bewezen, als ik weer prompt antwoord krijg: Jeff handmaker:
Dear Kees, It looks like you found the answer already in our article. Regards, Jeff.
Als het antwoord van Jeff Handmaker inderdaad eerlijk is, dan wordt door hem en veel van zijn medestanders inderdaad antisemitisme niet anders gezien dan rassendiscriminatie of uitsluiting op de werkvloer. Dit standpunt kan je ook bij de partij BIJ1 en in de jaren zeventig, bij het Palestina Komitee terug vinden. Ze hanteren geen aparte categorie voor antisemitisme. Er wordt altijd iets genoemd in de trant van “antisemitisme, en elke andere vorm van discriminatie.” Volgens mij missen ze dan het gehele spectrum met complottheorieën en de gedachtes over Joden die de media en bankenwereld beheersen.
Jaap Hamburger De voorzitter van een Ander Joods Geluid, Jaap Hamburger, is één van de ondertekenaars van een artikel bij The Rights Forum dat tegen de IHRA-definitie gericht is. Ik vraag ook aan hem of hij een betere definitie heeft. Ik heb in de volgende conversatie alleen de onderdelen over het thema antisemitisme opgenomen. De weggelaten gedeeltes zijn persoonlijker en lenen zich niet voor een blog.
Kees Broer:
Hallo Jaap, ik las jouw artikel over de IHRA definitie op de website van de Rights Forum. Na lezing van het artikel zit ik met een vraag: Wat is jouw definitie van antisemitisme? Ik hoop dat je de vraag kan en wil beantwoorden! hartelijke groeten Kees Broer
Jaap Hamburger:
‘Mijn’ ‘definitie’ van, liever mijn benadering van, mijn kijk op antisemitisme ?
Exclusief op joden gericht racisme, weerzin en afkeer van een categorie mensen louter omdat die mensen als joden te boek staan; anti-joodse gezindheid blijkend uit uitlatingen en/of daden jegens specifieke personen omdat die gelden als joden enz.
Er moet tenminste sprake zijn van een negatief te duiden gezindheid. In anti-joods racisme zit ‘per definitie’ een irrationele component, zoals in elke vorm van afkeer van personen omdat zij geacht worden te behoren tot een specifieke categorie en aan wie om die reden eigenschappen of handelwijzen toegekend worden, waarbij het categorale het zicht op het individuele verduistert. Ook philosemitisme lijdt daaraan.
Die irrationele component in elke vorm van racisme of discriminatie of onderscheid, leent zich lastig voor een louter rationele definitie, denk ik soms. Definiëren is immers een strikt logische activiteit, gebonden aan strenge regels. Het meewegen van irrationele componenten in het definiendum acht ik daarom een mogelijke bron van controversen. Mvg, JH
Het interessant van deze laatste definitie is, dat er in de definitie ruimte voor irrationaliteit is. Dan kom je al gauw op het thema complottheorieën, wereldmacht etc. Dat irrationale fenomenen niet met een rationele en logische definitie samengevat kunnen worden, dat ben ik niet met Jaap Hamburger eens. De culturele antropologie en de religiewetenschappen doet niet anders.
De overige ondertekenaars van het anti-IHRA artikel, Wim Scholten en Adri Nieuwhof hebben niet gereageerd.
Op de website van The Rights Forum van voormalig premier Dries van Agt staat een kwaadwillend artikel, waarin zowel antisemitisme coördinator Edo Verdoner (NCAB) , als ook de IHRA-definitie van antisemitisme worden aangevallen. The Rights Forum houdt zich steeds meer met het thema antisemitisme bezig, maar niet op de juiste manier. De toon wordt feller en het is niet altijd duidelijk wat het doel is.
De groep rond The Rights Forum probeert zich vaak groter voor te doen dan ze is en daarom wordt het artikel over antisemitisme ondertekend met: “Wim Scholten, bestuurskundige en voormalig rijks- en internationaal ambtenaar”, alsof je een emmer leeggooit. Zou Wim Scholten verstand van antisemitisme, uitsluiting en/of discriminatie hebben, vraag je je dan af. We weten het niet. The Rights Forum geeft er geen uitsluitsel over.
Kenners van de pro-Palestina-lobby weten dat de werkelijke naam Willem Karel Scholten is. Deze Wim Scholten heeft niets met het havenschandaal in Rotterdam te maken. Wel wordt hij door zijn vrouw Adri Nieuwhof met zijn haren bij het Midden-Oosten-conflict gesleept, vanwege zijn indrukwekkende academische titel en zijn staat van dienst als ambtenaar. Ambtenaar van wat, vragen wij ons af.
Wij verbazen ons nergens meer over en zeker niet na de constatering, dat deze Wim Scholten vooral verstand heeft van cannabis. Hij heeft de Nederlandse regering adviezen over het vrij verkrijgbaar stellen van deze softdrug gegeven 1). Dat is dan alleen nog zijn binnenlandse staat van ambtelijke dienst. In het buitenland heeft Wim Scholten van september 2005 tot oktober 2012 bij de Wereld Gezondheids Organisatie in Zwitserland gewerkt. Daar, bij de WHO heeft hij zich vooral met de pijnstilling voor kinderen en met internationaal drugsbeleid bezig gehouden 2) . Hij weet dus qua studie of werkervaring helemaal niks van het Midden-Oosten, laat staan van antisemitisme.
Adri Nieuwhof, de vrouw van deze internationaal erkende farmaceut Wim Scholten, houdt zich van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat op Twitter met Israël en de Palestijnen bezig, meestal op een kwaadaardige manier. Op de anti-Israëlische website Electronic Intifada wisselen haar venijnige artikelen over de vermeende “Israël-lobby” zich met interessante interviews, zoals die met Jaap Hamburger, zich af. Tijdens haar verblijf in Zwitserland, waar haar man voor de WHO werkte, ondertekende zij haar artikelen met “Adri Nieuwhof is a consultant and human rights advocate based in Switzerland.” 3) Het lijkt heel wat, maar het betekent niets. Gewoon een verveelde huisvrouw in Zwitserland, die zich met haar hobby, de Palestijnen bezighoudt.
Nu, na zijn pensionering, mag Wim Scholten zijn indrukwekkende staat van dienst nog even gebruiken als ondertekenaar van een artikel waarin mensen die echt iets tegen antisemitisme willen doen in een kwaad daglicht gesteld worden.
Noten: 1): Guidelines for cultivating cannabis for medicinal purposes [Voorschriften voor de Verbouw van Cannabis voor Medicinale Doeleinden]. Annex to the Regulation of the Minister of Health, Welfare and Sport of 9 January 2003, GMT/BMC 2340685, containing policy guidelines for the decision on applications for Opium Act exemptions
Als het over Palestijnen met een strafblad gaat, is niets menselijks ons meer vreemd. Zeker in Rotterdam en Vlaardingen is het vrij rondlopen van leden van Hamas, Fatah en PFLP aan de orde van de dag. Daarom kon niemand onze verbazing méér schetsen, dan Thomas van Gool van de “vredesorganisatie” Pax, die Salah Hamouri uitgerekend voor een “Nakba-herdenking” op 12 mei 2023 in debatcentrum Arminius te Rotterdam, uitnodigt.
Salah Hamouri is op drie manieren uiterst verdacht als het gaat om vermeende banden met het Popular Front for the Liberation of Palestine (PFLP). Op reeds 19-jarige leeftijd reed hij achterop een brommer langs het huis van rabbi Ovadia Yosef, leider van de Shas-partij. De bestuurder van de brommer was onderdeel van een complot om Ovadia Yosef te vermoorden, door middel van geweervuur.
Salah Hamouri wordt ervan verdacht lid van PFLP te zijn. Hij ontkent weliswaar deze aantijging, maar beschouwt de terreurorganisatie wel als een waardevolle bijdrage aan de Palestijnse strijd. De advocate van Salah Hamouri gooit het op een akkoordje met de Israëlische officier van justitie. In ruil voor een bekentenis, krijgt Salah Hamouri in 2008, slechts zeven jaar gevangenisstraf opgelegd.
Op 18 december 2011, slechts enkele maanden voor het einde van de straf, wordt Salah Hamouri vrijgelaten in het kader van een gevangenenruil. De Israëlische soldaat Gilad Shalit werd tegelijkertijd door Hamas vrijgelaten. Na deze gevangenenruil was Salah Hamouri een ongewenste persoon in Israël. Het was de bedoeling dat hij naar het buitenland zou uitreizen. In plaats daarvan studeerde hij rechten aan de Al-Quds-universiteit op de Westelijke Jordaanoever.
De derde reden voor verdenking tegen Sala Hamouri is zijn werk als advocaat voor de Palestijnse gevangenenorganisatie Addameer. Israël beschouwt Addameer, net als zes andere NGO’s, als een PFLP-mantelorganisatie. Het verhaal is nog veel langer, met administratieve detentie en uitzetting van de vrouw van Hamouri en dat kan allemaal op wikipedia uitgebreid nagelezen worden. Het einde van het liedje is, dat Salah Hamouri, die een dubbele nationaliteit heeft, afgelopen december 2022 naar Frankrijk is uitgewezen.
Pax en Arminius kiezen uitgerekend deze vreemde vogel als hoofdgast voor een herdenking van de Palestijnse Nakba van 1948. Organisator Thomas van Gool maakt vanzelfsprekend geen melding van het moordcomplot en het vermeende PFLP-lidmaatschap.
Ondanks heftige gebeurtenissen in Israël en de Palestijnse gebieden, met aanvallen, terrorisme, vandalisme, het aannemen van omstreden wetten en opnieuw raketaanvallen, komt de “Apartheidsweek 2023” nog niet echt op gang. De boycotbeweging tegen Israël wordt als een zogenaamde “grassroot” beweging van onderop aangeduid. Dat weerhoudt de centrale BDS “movement” in Ramallah er niet van, elk jaar weer centraal een “Apartheidsweek” uit te roepen.
Op de centrale BDS website staat heel voortvarend een wereldkalender met de activiteiten in de “Apartheidsweek” van 11 tot en met 27 maart 2023. In Afrika, Azië, Latijns Amerika en Arabische landen, zeg maar kort samengevat de derde wereld, staan geen activiteiten gepland. In de Toronto houdt de voormalige VN rapporteur Michael Lynk een toespraak en in de Verenigde Staten gaan de Democratic Socialists of America een filmvoorstelling via Zoom houden. De extreem-linkse groepen in de Verenigde Staten zijn op dit moment verdeeld, vanwege de steun van de Biden-regering aan Oekraïne en de voortzetting van militaire ondersteuning aan Israël, ook door linkse leden van de regering.
De hoop van BDS is daarom gericht op de Europese anti-Israël-beweging. Komen de Dorien Balls, Jaap Hamburgers, Gerard Jonkmans van dit land in actie, als de centrale leiding in Ramallah daartoe oproept? Wat niet is kan nog komen, maar in Nederland is het tot nog toe stil.
In Antwerpen geeft, precies op de dag van onze verkiezingen, professor Roschanack Shaery-Yazdi een lezing in een buurthuis, waar ze zal spreken over “de geschiedenis van de huidige situatie in Palestina, en de verschillende vormen van Apartheid en onderdrukking die door de Israëlische regering worden uitgeoefend”. Vreemd genoeg is mevrouw Shaery een specialist op het gebied van vrouwenrechten in Iran en deed zij onderzoek naar conflicten en mensenrechten in Syrië en Libanon. Ze heeft geen enkel wetenschappelijk artikel over de situatie in Israël geschreven. Maar dat neemt niet weg, dat het een interessante lezing zou kunnen worden.
In Ierland tenslotte en dan hebben we alle gepubliceerde activiteiten behandeld, gaat de BDS beweging als vanouds klanten van supermarkten lastigvallen en ze proberen ervan te overtuigen geen Israëlische waar te kopen.
Mijn theorie, dat het in Europa op het Palestijnse front rommelt, als er in Israël raketten vallen of grote onrust plaats vindt, wordt hiermee danig op de proef gesteld. De hele academische boycotbeweging van vorig jaar lijkt als een plumpudding in elkaar gezakt. Vorig jaar werd er op zeer korte termijn een “discussie bijeenkomst” georganiseerd, nadat docenten een zaaltje hadden gereserveerd. Nadat de bijeenkomst op de Leidse Universiteit onder deze voorwaarden en met Dina Zbeidy als voorzitter, niet door kon gaan, werden er protestbijeenkomsten georganiseerd, waarin de vrijheid van meningsuiting en de academische vrijheid ter discussie werden gesteld. Deze hele groep studenten lijkt nu niet meer actief te worden.
” Joden zijn op een of andere manier geschikt om de eigen positie van je groep binnen Nederlandse maatschappij te definiëren. Joden zijn een vehikel om te bepalen waar je zelf staat. En dit heeft weinig met de Joden zelf te maken.”(Ewout Klei; De Kanttekening)
Het boek van David Wertheim beschrijft in acht hoofdstukken, hoe totaal van elkaar verschillende Nederlandse groepen zich bij de Joodse zaak betrokken voelen en het thema Joden gebruiken om hun eigen gelijk te halen. Onder andere Ajax-supporters, gereformeerden, nationalisten, Christenen voor Israël, anti-racisten en de pro-Palestijnse beweging, passeren de revue. Deze recensie gaat alleen over hoofdstuk “Solidair met onze Palestijnse broeders”, waarin wordt beschreven hoe de pro-Palestijnse beweging met het thema antisemitisme en Israël omgaat. Ik schrijf over dit ene hoofdstuk, omdat het over een thema gaat waar ik veel vanaf weet: de pro-Palestijnse beweging. Heeft David Wertheim een punt?
Het hoofdstuk begint al meteen goed, als David Wertheim beschrijft, hoe oppositieleider Ariel Sharon op 28 september 2000 “het lont in het kruidvat steekt, door tijdens de ramadan een bezoek aan de Tempelberg te brengen.” De mythe, dat het uitbreken van de tweede intifada door deze actie was ontketend, wordt nog door vele kranten en opiniemakers gedeeld en verder verteld. Onderzoek heeft echter uitgewezen, dat de Palestijnse leider Yasser Arafat direct bij de voorbereidingen van de tweede intifada betrokken was en er opdracht toe gegeven had. De aanleiding tot een oorlog is niet hetzelfde als de oorzaak van de oorlog.
Vervolgens begeeft Wertheim zich in een beruchte anti-Israëlische demonstratie, die echter pas op 13 april 2002, dus anderhalf jaar na de start van de intifada, plaats vindt. Deze demonstratie is veelbesproken en bekritiseerd vanwege het geweld tijdens de demonstratie tegen een Joodse man, de antisemitische leuzen die werden geschreeuwd en de grote opkomst van 15.000 demonstranten. Wertheim wijst geheel terecht op de vele deelnemende jonge moslims met Turkse- en Marokkaanse achtergrond.
De ideologische achtergronden van de organisatoren van de anti-Israël-betoging in april 2002, de Internationale Socialisten, wordt door Carel Brendel uitvoerig gedocumenteerd in 2010. Vooral de samenwerking tussen moslimbroeders en de Trotskisten komt in zijn blog uitvoerig aan de orde. Dat heeft helaas niet verhinderd dat de hoofdrolspelers in deze onzalige demonstratie intussen goede banen op universiteiten hebben en tot de boven ons gestelde elite behoren. Miriyam Aouragh is intussen een gerenommeerde cultureel antropologe op Oxford. Peyman Jafari wordt regelmatig bij de NOS als “Iran-deskundige” geraadpleegd en doceert aan de Princeton-universiteit.
Niets gebeurt toevallig. De “Turkse- en Marokkaanse jongeren” in de demonstratie vallen de schrijver misschien het meest op, maar op de achtergrond wordt de ideologische basis door de Rene Danens, Abdou Menebhi’s, Mohamed Rabbae’s en Internationale Socialisten van deze wereld gelegd. Vanuit deze politieke onderwereld lopen echter genoeg draadjes naar de officiële bovenwereld, zodat waakzaamheid op zijn plaats is.
De schrijver David Wertheim is intussen in dit hoofdstuk over pro-Palestijnse acties niet op zoek naar eenvoudige verklaringen, maar probeert het probleem van het toegenomen antisemitisme en de obsessie voor Israël te begrijpen. De partij DENK, die sinds 2015 deze eenzijdige focus op Israël kanaliseert, wil echter geen antwoorden geven. Daardoor valt deze paragraaf over DENK geheel in duigen. Wertheim probeert niet op een andere manier iemand van DENK aan de praat te krijgen.
De rappers Appa (“Fuck de Talmoed”) en Ismo (“Ik haat die fucking Joden nog meer dan de nazi’s”) worden wel voor hun uitspraken in rap-teksten vervolgd en wegens groepsbelediging veroordeeld. David Wertheim analyseert die teksten en constateert dat deze jonge moslims vooral voor hun Palestijnse islamitische broeders op willen komen. Hij verzuimt te analyseren, maar doet dat in een later interview wel, dat de begrippen antisemitisme, Holocaust en nazi voor deze nieuwe generatie Nederlanders, door gebrek aan scholing, de invloed van thuis en gebrek aan worteling in de Nederlandse samenleving, geen taboe-thema’s meer zijn. Deze begrippen worden gebruikt om hun argumenten kracht bij te zetten, zonder te beseffen dat de discussie daarna gewoon over en uit is.
Ik ben jaloers op David Wertheim, omdat hij in 2018 mocht meevaren met de “mini-Gaza-flotilla” van het Palestina Komitee door de Amsterdamse grachten. Daardoor kon hij horen wat Kees Wagtendonk, Jaap Hamburger en Benji de Levie, prominente Israël-criticasters, nu eigenlijk écht zeggen als ze onder elkaar zijn. Ikzelf werd op dezelfde avond nog met geweld uit het buurtcentrum in de Spaarndammerbuurt, waar de opvarenden vergaderden, verdreven. David Wertheim wekt blijkbaar helemaal geen wantrouwen en kon gewoon aanwezig zijn.
Gaza Flotilla
Ik kan natuurlijk niet eisen dat David Wertheim mijn blog of dat van Carel Brendel leest, maar door eenvoudig Googlen had hij kunnen weten, dat de vergadering op 1 juni 2018 in de Spaarndammerbuurt en ook de Gaza-Flotilla van dat jaar, door de moslimbroeders en dus Hamas werd georganiseerd. Ook in dat afgelegen zaaltje, waar ik niet in mocht, waren Hamas-vertegenwoordigers aanwezig. Dat er bovendien vertegenwoordigers van GroenLinks en BIJ1 bij aanwezig waren, laat weer eens de relatie tussen politieke onderwereld (terrorisme) en de Nederlandse boven-ons-gestelde elite zien.
De opzet van de schrijver om in eerste instantie te willen luisteren en begrijpen, zonder meteen met een waardeoordeel te komen, vind ik goed gekozen. De resultaten van dat luisteren mogen dan echter volgens mij niet zonder analyse of feitenkennis worden gepresenteerd.
Het boek is origineel geschreven en behandelt het thema Israël en de Palestijnen nu eens vanuit een geheel ander hoek. Het gaat er in het boek niet over wie er gelijk heeft, maar welke functie Israël en de Joden binnen de Nederlandse cultuur hebben.
