Kees Broer

Tijdens de pro-forma zitting met de vermoedelijke Hamas-fondsenwerver Amin Abou Rashed, van afgelopen dinsdag 26 september 2023, hanteerde advocate Jill Leyten een opmerkelijke verdedigingsstrategie. Ze probeert twijfel te zaaien en haalt trucjes uit.

Amin Abou Rashed wordt ervan verdacht de activiteiten van de verboden Stichting Al Aqsa te hebben voortgezet. Amin zit zelf niet in het bestuur van de opvolger van Al Aqsa, de stichting ISRAA. Zijn dochter Ieman zat ooit in het bestuur en de laatste tijd zat daar dochter Israa. Abou Rashed zou de lijst van donateurs van de huidige Stichting ISRAA hebben overgenomen, om de activiteiten van Stichting Al Aqsa voort te zetten. Hij zou de donateurs allemaal 35 Euro per maand hebben laten betalen.

Bovendien wordt Amin Abou Rashed er van beschuldigd de Sanctiewet 1977 te hebben overtreden. Deze wet stelt wettelijke eisen aan (financiële) instellingen om hun integriteit te waarborgen en zo ongewenste handel, witwassen en terrorisme te bestrijden. Door deze overtreding te organiseren, wordt Amin Abou Rashed er ook van verdacht deel van een criminele vereniging uit te maken. In totaal zijn er daardoor vier beschuldigingen, die allemaal ernstig genoeg zijn om een voorlopige hechtenis te rechtvaardigen.

Volgens advocate Jill Leyten komen de bewijzen in deze zaak allemaal van de firma Bluewater Intelligence gevestigd in de Verenigde Staten, die ook voor de regering van Israël werkt. De bewijzen zouden daarom minder betrouwbaar zijn. De FIOD stelt echter dat er verdachte girale overboekingen naar de “Mercy Association” zijn gedaan. Deze organisatie is betrokken bij Hamas. De Islamic National Bank staat ook op de sanctielijst en één van de bestuursleden van deze bank is een hoge Hamas-functionaris. Er zijn, op in beslag genomen computers, bankafschriften van deze bank gevonden. Vanuit deze bank worden de salarissen van Hamas-medewerkers betaald. In het huis van Amin Abou Rashed zijn voorwerpen van de militaire tak van Hamas gevonden. Al deze feiten, door de FIOD en politie zelf geconstateerd, laten betrokkenheid bij Hamas zien.

De verdediging bij monde van advocate Jill Leyten formuleert als verweer, dat betrokkenheid een te vage term is en dat die nog bewezen moet worden.

De Stichting ISRAA maakt volgens het Openbaar Ministerie deel uit van de “Union of Good”, dat fondsen voor Hamas verzamelt. Deze organisatie doet zich voor als liefdadigheidsorganisatie, terwijl ook gelden naar Hamas vloeien. De Holy Land Foundation is daar destijds, ruim twintig jaar geleden, in de Verenigde Staten voor veroordeeld. Amin Abou Rashed stond destijds in 2004 al, als vertegenwoordiger van de Stichting Al Aqsa, in de boeken van de Holy Land Foundation . De verdenking is dat hij deze activiteiten heeft voortgezet.

Deze activiteiten van de “Union of Good” worden gecoördineerd door het “Palestinians Relief and Development Fund (Interpal)” dat vooral in het Verenigd Koninkrijk, maar ook in Nederland optreedt. De Stichting ISRAA heeft ook een afdeling in Gaza, met als directeur Ibrahim Gudai. Deze man heeft een direct contact met de militaire tak van Hamas. Volgens de schoonzoon van Amin Abou Rashed wordt er contant geld meegenomen naar Israël, dat uiteindelijk in Gaza bij de “Union of Good” terecht komt. Natuurlijk zegt de advocate van Amin Abou Rashed, dat die verbanden nog bewezen moet worden. “Is het geld wel echt aan Hamas ten goede gekomen?” en ” Wat betekent het gelieerd zijn aan Hamas nu eigenlijk precies?”. De bestuursleden van ISRAA en de schoonzoon stellen dat het haast niet mogelijk is geld naar Gaza over te maken, zonder dat Hamas erbij betrokken is. Ongeveer tachtig procent van het inkomen van Gaza komt uit geld van NGO’s. “Is het überhaupt mogelijk geld naar Gaza over te maken, zonder dat Hamas erbij betrokken is?”

Een andere truc die de advocate van Amin Abou Rashed uithaalt, is suggereren dat er interne emails zijn, die de rechtbank niet kent, waarin het Openbaar Ministerie stelt dat het onderzoek dit jaar afgerond moet zijn. De Officier van Justitie was kwaad over deze bewering, omdat de advocaat die emails, die niet voor haar bestemd zijn, had moeten melden. Later blijkt dat ook de rechter deze emails in een verzameling documenten heeft ontvangen.

Het onderzoek wordt vertraagd, doordat de telefoon van Amin Abou Rashed niet gekraakt kan worden. Hij weigert de toegangscode te geven. Het Openbaar Minsiterie vermoedt dat op deze telefoon nog meer overboekingen naar verdachte banken staan en dat het netwerk, waar de verdachte deel van uitmaakt nog grotendeels ontsluierd moet worden. Er zijn veel data-dragers en apparaten die nog uitgelezen moeten worden. Het commentaar van de advocate op deze onthulling is: “We moeten nog maar zien wat de FIOD in het dossier stopt.” Ook die opmerking wekt de woede van het Openbaar Ministerie op. Alle FIOD medewerkers werken onder een ambtseed en zullen alle bekende informatie, zowel pro-als ook contra, in het dossier stoppen.

Amin Abou Rashed is tot nog toe nog niet door de reclassering onderzocht, waardoor het onduidelijk is of hij medisch gezien geschikt voor voorarrest is. De verdediging heeft wel de private organisatie Forensisch Maatwerk een rapport laten schrijven. Uit dat rapport blijkt dat Amin Abou Rashed door zijn vele medisch problemen, slechts één oog, hoge bloeddruk, een kunstmatige heup en maar één arm, niet in staat is in voorarrest te blijven en dat hij met een enkelband vrijgelaten zou kunnen worden. Het Openbaar Ministerie stelt echter dat een enkelband niet bij voorarrest wordt gebruikt, omdat het geen herhaling van strafdaden voorkomt. De rechter heeft afgelopen dinsdag een echt officieel reclasseringsonderzoek gelast.

Wat betreft de verwachte strafmaat, refereert de Officier van Justitie naar de zeer kleine verzameling aan jurisprudentie. Er zijn nog haast geen mensen veroordeeld voor overtreden van sanctiewetten. Er is een veroordeling van Tamil Tijgers (Sri Lanka) die vanuit Nederland geld naar deze organisatie hebben doorgesluisd. Die zijn veroordeeld tot zes jaar cel, en dat werd later tot vijf jaar verlaagd. Er hangt Amin Abou Rashed dus een behoorlijke straf boven het hoofd. Zijn dochter komt er waarschijnlijk genadiger vanaf, omdat ze heeft gehandeld onder invloed van de vader en omdat de duur van het plegen van de strafdaden korter is dan bij de vader.

Amin Abou Rashed heeft aangeboden zich helemaal uit alle organisaties terug te trekken en zonder contacten in zijn huis te blijven zitten. Intussen heeft zijn dochter Israa zich op 3 juli 2023 al als bestuurslid van de Stichting ISRAA laten uitschrijven. Het is trouwens onbegrijpelijk dat Anne Jellema zich na alle verhoren die ze heeft ondergaan en alle zware beschuldigingen, nog steeds als bestuurslid staat ingeschreven. Dat geldt ook voor Wilhelmina Johanna Maria Meiland (29-09-1979).

Tijdens de pro-forma zitting maakt de vrouw van Amin Abou Rashed, ondanks alle waarschuwingen dat fotograferen verboden is, toch een foto. Een politieagent moet er aan te pas komen om de foto te verwijderen.

De volgende pro-forma zitting zal op donderdag 7 december om 15:30 uur plaats vinden. Ik moet er wel bij vertellen dat ik op deze pro-forma zitting opmerkzaam werd doordat er door Samidoun een demonstratie werd aangekondigd. Aanvankelijk zou deze zitting op 4 oktober plaatsvinden. Wie dus de volgende keer naar de rechtszaal wil komen, zal dit goed in de gaten moeten houden.

Eindelijk, na 12 jaar blogs over Amin Abou Rashed en zijn fondsenwerving voor Hamas schrijven, zit ik dan in de wachtruimte voor de publieke tribune, van de Rechtbank Rotterdam. Wat zijn de feiten die het Openbaar Ministerie en de FIOD hebben verzameld, die er toe hebben geleid dat er nu toch een rechtszaak komt? Mag Amin Abou Rashed zijn proces in vrijheid afwachten of moet hij in de PI Sittard blijven, ver weg van zijn familie? Het zijn vragen waarop ik vandaag een antwoord hoop te krijgen.

Oscar Bergamin, de aanvoerder van het comité “Free Amin Abou Rashed” (zie foto) komt de wachtruimte binnen en vraagt of ik weer een blog over hem ga schrijven. “Niet over jou maar over Amin Abou Rashed”, antwoord ik. Er ontspint zich een discussie over de vraag waarom The Rights Forum en het Palestina Komitee geen solidariteit met de vermoedelijke fondsenwerver hebben getoond. Waarom heeft het ELSC, met Liesbeth Zegveld en Brechtje Vossenberg geen advocaat ter beschikking gesteld? Het stellen van de vraag is tegelijkertijd ook al het antwoord geven. Ze trekken hun keutel in en willen niet met deze zaak geassocieerd worden. Oscar Bergamin vertelt mij, dat hij wel regelmatig contact met de overige pro-Palestijnse organisaties heeft.

Er komt een politievrouw de trap naar de wachtruimte op en vraagt naar een mijnheer Broere. Ik mag meekomen naar de rechtszaal zelf om daar plaats te nemen. Er komt een politieman naast mij zitten, voor de veiligheid. Iets verderop zitten dochter Ieman Abou Rashed, haar man, de vrouw van Amin, en de broer van Amin Abou Rashed. Ook in de zaal aanwezig: een man van de FIOD, een reporter van het AD en een vertegenwoordiger van de NPO, die een podcast opneemt. (De winteractie van Anne).

De belangrijkste feiten over Amin Abou Rashed, die je echt alleen in de rechtszaal hoort en die in geen enkel ander medium, zij het Trouw, AD of NPO, worden weergegeven, vind je in mijn Twitter-bericht van direct na de rechtszitting:

#Free_Amin #Free_Amin_AbuRashed
Tien feiten over @aminabourashed_ die je alleen in de rechtszaal hoort:
1) Amin Abou Rashed bezit een huis in Sidon Libanon en een huis in Syrië
2) Amin Abou Rashed heet eigenlijk Ghaza Abou Rashed

— Kees Broer (@keesjemadura) September 26, 2023

Tijdens de pauze blijf ik in de kleine ruimte tussen bewaking en rechtszaal staan. Weliswaar voel ik mij in het geheel niet bedreigd of in gevaar, tenslotte heb ik net nog naast de vrouw van de belangrijkste vertegenwoordiger van Hamas in Nederland gezeten, maar je weet nooit wat er buiten gebeurt. Daardoor kom ik in gesprek met de vertegenwoordiger van de FIOD, die mij vertelt waarom het allemaal zo lang geduurd heeft, voordat Amin Abou Rashed voor de rechter komt. De feiten zijn tenslotte al sinds 2014 bekend. Het heeft te maken met de onderzoekscapaciteit en de focus van banken op witwassen en naleven van internationale regels. Tot voor kort kon er zonder bezwaar geld naar het buitenland worden overgemaakt, maar sinds kort zijn banken verplicht elke verdachte transactie te monitoren. In dit geval zijn er girale overboekingen naar een aan de terreurorganisatie Hamas gelieerde bank geconstateerd.

De tolk van Amin Abou Rashed is ook in de krappe wachtruimte aanwezig en ik praat met hem over het Arabische dialect van Amin Abou Rashed. Dat blijkt een Syrische/Libanese variant van het Arabisch te zijn, die afwijkt van het standaard Arabisch. Ik vraag de tolk ook nog of hij zelf het Egyptische Arabisch spreekt. Hij is daar heel verbaasd over, omdat het inderdaad klopt, maar niemand vraagt dat ooit aan hem. Mijn onderzoekservaring als cultureel antropoloog is dus toch nog ergens goed voor geweest.
(Bestuurslid Ibrahim Al-Baz van het Palestina Komitee is op bovenstaande foto te zien)

De advocaat van Amin Abou Rashed heeft tijdens de zitting een tranentrekkend relaas over de medische toestand van Amin Abou Rashed ten gehore gebracht. Hij heeft slechts één arm, een nieuwe heup en mist een oog. Nu is Amin bang om door hoge bloeddruk ook het andere oog te verliezen. Hij mag vaak niet alle medicijnen, die hij per dag nodig heeft, in één keer in zijn cel hebben. Hij zit ver weg van zijn familie in de PI Sittard en kan daar het Limburgse dialect niet verstaan. Toch mag dat de rechtbank niet vermurwen en wordt besloten dat Amin Abou Rashed in ieder geval tot 7 december, 15:30 uur, het tijdstip van de volgende pro-forma-zitting, in voorarrest blijft. Het vluchtgevaar is hoog en de kans op herhaling is groot. Bovendien zijn alle vier aanklachten, overtreding van de sanctiewet 1977, deelname aan een criminele vereniging, geld witwassen en voortzetting van activiteiten van een verboden stichting (Al Aqsa), ernstig genoeg om een voorarrest te rechtvaardigen.

Eenmaal buiten de rechtbank aangekomen word ik op een hele vervelende manier door Bob Scholte van het videokanaal LeftLaser geïnterviewd. Hij wil me niet laten gaan en blijft mij volgen. Ik ken Bob Scholte uit 2015 toen hij tijdens een discussie op de VU mij intimideerde door 200 foto’s van mij te maken. Bovendien werkte hij in 2017 met Amin Abou Rashed samen bij de organisatie van een demonstratie tegen de Israëlische premier Netanyahu, in Den Haag. Dat alles bedenkende aarzel ik direct naar mijn auto te lopen. Je weet maar nooit met die terreurondersteuners. Ik ben benieuwd of hij de videobeelden gaat gebruiken. Hier onder zie je mijn eigen opname: