communicatie, ICT, media, blog en publicatie

De donkere bossen van het Sociaal-Humanisme

De duisternis valt in en het is steenkoud, als ik door de donkere
bossen van Renkum rijd. De navigator heeft moeite met het vinden van het adres
van de voorman van het Nederlandse Sociaal Humanisme. Dan weer moet ik over
100 meter naar rechts afslaan en dan weer opeens scherp links. De geografische
ligging van deze nieuwe ideologie komt overeen met de verhouding link-rechts op
weg er naar toe. Als de verharde weg opeens overgaat in een zandpad, weet ik
dat het Sociaal Humanisme nog niet bezig is aan een charismatische opmars
binnen het Nederlandse volk.

Het zou mij niet verbazen als er opeens een wolf voor mijn koplampen opduikt.
Het weer en de verwarrende verzameling bomen langs de weg zijn een geschikt
decor voor dit wilde dier, dat zijn bestaan in Nederland weer aan het opbouwen
is.

Hoe ben ik eigenlijk in deze situatie terechtgekomen? Mijn gedachten dwalen af
naar een warme zomeravond op de Herengracht te Amsterdam. Een blogger met de
naam Victor Onrust, van het
blog  Harde Woorden organiseert
een avond met voordrachten en heeft beloofd zijn boek “Sociaal Humanisme,
leidraad voor een solide beweging”
 aan geïnteresseerde bezoekers
uit te delen. Zo vaak krijg ik geen gratis boeken, dus ik spoedde mij na het
werk richting grachtengordel.

Na de tweede borrel van het Sociaal Humanisme-netwerk, ook al in de Amsterdamse
grachtengordel, word ik gevraagd mee te denken bij het verspreiden van dit
Sociaal Humanistische ideaal. Dat bij het humanisme de mens centraal staat
en niet God, zoals het eigenlijk hoort, en dat mijn overweging is, dat bij
het ‘sociaal humanisme’ het middelpunt waarschijnlijk twee keer op de mens zal
liggen en nog minder op God, weerhoudt mij er niet van naar Renkum af te
reizen.

Als het zandpad nauwer wordt en er geen straatlantaarn meer licht geeft,
vervloek ik mijzelf. Waarom kan ik niet eens lid worden van een grote massale
volksbeweging van het midden, D66 bijvoorbeeld? Altijd dit marginale gedoe in
een donker bos vol wolven.  De bewoners van het zandpad in het bos vinden
het niet nodig een duidelijk verlicht straatnummer bij hun oprijlaan te
installeren. Er komt toch niemand ’s nachts op bezoek en de vaste bewoners en
leveranciers kennen de weg.Victor Onrust heeft iedere
ontvanger van zijn prachtboek ‘Sociaal Humanisme’ vriendelijk verzocht een
recensie over het boek en een mening over het sociaal humanisme als ideaal en
als beweging te schrijven. Tot nog toe heb ik dat niet gedaan. Waarom eigenlijk
niet? Ten eerste schrijf ik altijd over de invloed van het Palestijnse
terrorisme op de Nederlandse samenleving. Ik schrijf over de vijand dus. Als er
dan eens iemand in Nederland opstaat, die een vriendelijke uitstraling heeft en
het gehele Nederlandse politieke landschap, van heden en toekomst, weet te
duiden, wie ben ik dan om daar een  zeikstukje over te schrijven?
Professor Pim was zo iemand en Dr. Thierry Baudet probeert hem zo nu en
dan na te doen. Victor Onrust wordt niet vrolijk van de vergelijking
tussen hem en Thierry.  Ik weet niet precies meer waarom, maar Thierry
schijnt het bij het verkeerde eind te hebben.

Intussen ben ik al twee keer met mijn Toyota Prius op het smalle zandpad
omgekeerd en de dennentakken schuren al langs mijn grijs anthracieten
carrosserie. Is Victor Onrust nu links of rechts?; vraag ik mij nu, midden in
de wolfrijke bossen van de Veluwe af. Op zijn intellectuele
grachtengordelfeestje van vorig jaar sprak ik met de nestor van de alt-right
beweging, ook al zou hij zichzelf nooit zo noemen. Allebei dus. Victor onrust wordt in zijn Sociaal
Humanistische ideaal gesteund door een lid van een gerenommeerde partij en spreekt zelf als moderator op de
grote conferentie Nederlandse
Leeuw.

 

Terwijl ik uit mijn auto stap
en op een schaars verlicht  ‘Hans-en-Grietje’-huisje afloop, bedenk ik mij
opeens, dat ik van geen van de deelnemers de echte naam weet. Victor Onrust
heet natuurlijk niet werkelijk zo. Zijn boek ‘Sociaal Humanisme’ heeft geen
ISBN-nummer en is ook niet via Bol.com te verkrijgen. In de vorige vergadering
heeft Victor bovendien gezegd, dat hij niet wenst op te treden bij De Wereld
Draait Door of Pauw. Naamsbekendheid en invloed op de Nederlandse samenleving
is dus nog wel een dingetje.

Eén van de deelnemers aan de Sociaal Humanistische vergadering, die binnenkort
zijn zegenrijke ideologische invloed over de gehele Nederlandse samenleving zal
doen gelden, wil weten wie ik ben en wat ik doe. Normaal gesproken is het
uitspreken van de naam Keesjemaduraatje reeds reden genoeg om de poorten van
synagoges en neo-conservatieve gebouwen te openen, maar deze mensen kennen mij
dus nog niet. Ik ben ICT-er en tevens blogger en schrijf vooral over terrorisme
en de Palestijnse beweging in Nederland. Korter kan ik het niet samenvatten.

Het positieve van het boek ‘Sociaal Humanisme
is, dat de schrijven Victor Onrust de eerste is, die na Karl Marx er in is
geslaagd, een logische en begrijpelijke beschrijving van de tegenstelling
arbeid-kapitaal te geven. Nadat de naam Karl Marx steeds weer in mijn gedachten
verscheen, zocht ik in het boek naar sporen en vond inderdaad een citaat van de
Italiaanse marxist Antonio Gramsci. De term “absoluut humanisme” is
bedacht door deze Gramsci en door Victor Onrust aangepast aan de huidige tijd.

Een belangrijke stelling van Antonio Gramsci is: “Filosofen hebben tot nu
toe slechts geprobeerd de wereld te begrijpen. Het komt erop aan die te
veranderen.” Het is schokkend te moeten erkennen, na wat Google-werk, dat
de activisten van de Nieuwe Communistische Partij en ook de pro-Palestijnse
activist   Frank van der Linde zich volledig op Gramsci beroepen.
Daar gaat het hier echter niet om.  Belangrijkste kenmerk van het ‘Sociaal Humanisme
is, dat de elite zich uiteindelijk tot deze ideologie zal bekennen en de
samenleving dientengevolge in een Sociaal Humanistische richting zal
veranderen.

Intussen drinken we koffie en
filosoferen we in een boerderij in het bos over de samenleving en hoe die te
veranderen. Na enkele anekdotes over en weer, bekvecht ik met Victor Onrust
over de vraag wie er nu gedurende de Eerste
Internationale
 (1876) gelijk had, Michael Bakounin of Karl Marx.
Ook al word ik op de sociale media voortdurend als ‘rechts’ afgeschilderd,
pleit ik er toch voor om Michael Bakoenin gelijk te geven. Ik betoog daarbij,
dat de opvattingen van Karl Marx veel te autoritair zijn en dat de dictatuur in
de Sovjet-Unie mede door dit autoritaire karakter beïnvloed werd.

De technologische ontwikkelingen van internet, apps, whatsapp, smartphone, big
data , robots, Über en Airbnb gaan nu zo razendsnel, dat ze als ‘disruptive
technologies’ worden beschouwd. De neergang van kranten, taxis-bedrijven,
V&D en televisie komt niet zomaar uit de lucht vallen. De heersende elites
hebben er nauwelijks antwoord op. De invloed van de sociale media op de
politiek is zelfs schadelijk  voor de
zittende macht. D66 probeert die te beperken. De elites hebben de technische veranderingen
zeker niet veroorzaakt. In marxistische zin wordt de samenleving door de
economische ontwikkelingen gestuurd. Dat verklaart dat de ‘disruptive
technologies’ nu, in deze tijd, de belangrijkste motor van verandering zijn.

In het boek “Sociaal Humanisme” wordt er vanuit gegaan, dat de elite
en dan met name de kapitaalkrachtige elite, (de kapitalisten) de toekomst vorm
geeft. Als we het hebben over de Google, Amazons en Microsoft, dan heeft Victor
Onrust daar een punt. Het is nauwelijks nog mogelijk een technische start-up te
beginnen, zonder steun of bedreiging vanuit deze vier grote bedrijven. Toch
beschouw ik ‘het kapitaal’ niet als de drijvende factor van verandering, maar
wel de technologie.
Het maak daarom niet uit of Femke Halsema voortdurend in De Wereld Draait Door
haar zegenrijke linkse ideaal uitdraagt of dat Thierry Baudet dat binnenkort
doet.  De V&D komt er niet mee terug en er zal geen webwinkel minder
om worden opgericht.

Ik rij weer terug en maak een ernstige verkeerde inschatting, door ondanks de
navigator, rechts af te slaan en dwars door het Renkumse bos te rijden. Geen
navigator-informatie meer beschikbaar. Ik rij over zandwegen vol kuilen. Ik kom
in de modder vast te zitten. De zandwegen zijn voorzien van borden waarop
staat, dat alleen inwoners hier mogen rijden. Over elite gesproken. Het is
donker om mij heen. Ik heb mij laten meeslepen in een politiek avontuur,
dat het daglicht niet kan verdragen. Ik wist wel van mijzelf dat ik gek was,
maar dit gaat weer alle perken te buiten.

Comments are closed.